Tokyo卍Revengers • FEELS •

𝟹𝟾. ᴊᴜsᴛ ʟᴇᴀᴠᴇ

𝘈𝘯𝘭𝘢𝘮𝘢𝘻𝘥ı𝘯, 𝘢𝘯𝘭𝘢𝘮𝘢𝘻𝘥ı𝘯
𝘒𝘢𝘥𝘦𝘳𝘦 𝘥𝘦 𝘪𝘯𝘢𝘯𝘮𝘢𝘻𝘥ı𝘯
𝘏𝘢𝘯𝘪 𝘴𝘦𝘯 𝘢𝘤ı 𝘷𝘦𝘳𝘦𝘯
𝘒𝘢𝘭𝘱𝘴𝘪𝘻𝘭𝘦𝘳𝘥𝘦𝘯, 𝘰𝘭𝘢𝘮𝘢𝘻𝘥ı𝘯

.

.

İşte 1 hafta sonra, anlaştığınız gibi zaman kapsüllerini gömmek için tapınakta toplanmıştınız.

Herkes buradaydı ve neşeli olmaya çalışıyordu.

Sonunda gömme işlemi bittiğinda hepiniz yuvarlar şekilde toplandınız.

"12 yıl sonra, Tomanın kurulma yıldönümünde, bu kadro ile tekrar toplanacağız"

Herkes tekrar anlaşmıştı.

12 sene sonra Mikeyin aranıza katalamayacağını biliyordun. Hatta sana neler olacağı bile belirsizdi.

3 gün sonra Takemichi hepinizle vedalaşıp geleceğe dönmüştü. Mikey ona herkesi özellikle Hinayı koruyacağına dair söz vermişti.

Bunu nasıl yapacağını hatırlamak istemiyordun.

3 gün daha geçmişti. Artık hayatın çok durgundu.

Emma yoktu, abin neşesizdi, toman yoktu, Mikey ile görüşmüyordunuz bile.

Sadece okula ve dans provalarına katılıyordun.

Bu sırada İnupi seninle sık sık konuşmaya çalışmış, nasıl olduğunla çokca ilgilenmişti.

Emma olayından sonra nasıl kötü etkilendiğini çok iyi anlıyordu.

İyi ve ilgili bir arkadaştı.

Takemichinin gitmesinden 1 hafta geçmişti.

Bir akşam yatağında uzanıp uyumaya çalışırken telefonuna mesaj geldi. Son zamanlarda İnupi dışında pek yazan yoktu.

Umutsuzca telefona uzandın ama mesaj İnupiden değildi.

*Doreamon*

23:45
Odama gelir misin?
Konuşmamız gerek.

Mikey ile konuşmayalı uzun zaman olmuştu. İyileşmeniz için bir birinizden uzak kalmayı tercih etmiştiniz.

Anlaşılan ilk adım ondan geldi.

*Geliyorum* diye mesaj yazıp hazırlanmaya başladın.

İşte yarım saat sonra Sanoların evinin önündeydin.

Mikey kapıda durmuş seni bekliyordu.

En az senin kadar çökmüştü. Göz altları karalmış yüzü solgunlaşmıştı

"Merhaba Lora"

Tüm içtenliği ile gülümsedi.

"Merhaba Manjiro"

Sende ona gülümsedin.

Yaklaşıp sana sarıldı ve bir süre öyle kaldı.

Ona iyi misin diye sormak saçma olurdu. İkinizde iyi değildiniz.

"Sorun nedir?"

Kafasını ellerinin arasına alıp yüzüne baktın.

"Sadece seni görmek ve konuşmak istedim"