Tokyo卍Revengers • FEELS •

𝟻𝟼. ғɪɴᴀʟ

𝘞𝘦'𝘭𝘭 𝘮𝘦𝘦𝘵 𝘢𝘨𝘢𝘪𝘯
𝘋𝘰𝘯'𝘵 𝘬𝘯𝘰𝘸 𝘸𝘩𝘦𝘳𝘦
𝘋𝘰𝘯'𝘵 𝘬𝘯𝘰𝘸 𝘸𝘩𝘦𝘯
𝘉𝘶𝘵 𝘐 𝘬𝘯𝘰𝘸 𝘸𝘦'𝘭𝘭 𝘮𝘦𝘦𝘵 𝘢𝘨𝘢𝘪𝘯
𝘴𝘰𝘮𝘦 𝘴𝘶𝘯𝘯𝘺 𝘥𝘢𝘺

.

.

Konuşmamı önceden yapıyorum çünkü sonda olduğu zaman okumuyorsunuz LAŞZIAŞZIŞA
Evet koskoca Feels kurgusunun final bölümü bu. Ama son değil ;) . Bu kurgu adam akıllı yazdığım ve tamamladığım ilk kurgu. Sırf uyumadan önce kurduğum sahte senaryolardan yola çıkarak başladım ve şu an buradayız. Şu 56 bölüm boyunca benimle kaldığınız ve destek olduğunuz için teşekkürler. Hepiniz kendinizi Lorrein Ryuguji olarak düşünebilirsiniz. Hepiniz sevilmeyi ve her türlü güzelliği hakediyorsunuz, sizi seviyorum ♥
Umarım scriptiniz için yardımcı olmuşumdur ve Tokrev evrenine shiftinf yapacak herkese başarılar <3.

İşte son kez iyi okumalar ಥ⌣ಥ

Bölüm sonunda görüşürüzzz ^^

.

[Son kez şarkı önerisi - Scott street]

.

Önce karanlıktı. Sadece karanlık.

Daha sonra tekrar bir yıldırım duyuldu ve herşey aydınlandı.

Takemichi gözlerini açtığında yatağında uzanmış tavana bakıyordu.

"Takemichi uyan artık"

Annesinin mutfaktan gelen sesi kulağına doldu.

Telaşla ayağa fırladı ve çevresini kontrol etti.

Odasındaydı. Eski odasında.

Dolabının üstünde duran takvime koştu.

"1998, 10 eylül" yazıyordu.

"1998 mi? Neler oluyor lan?"

Odasından dışarı koşarak lavobaya yol aldı.

Aynanın karşısına geçer geçmez şaşkınlıktan çığlık attı.

Çoçuk gibi gözüküyordu. 7 yaşında.

"Ha? Ben... Katanayla bıçaklanıp ölmüştüm?"

Zamanda sıçradığı belliydi. 2008 yılından 1998e gelmişti. 10 sene öncesine.

Nasıl olduğunu anlamlındırmaya çalışırken aceleyle kiyafetlerini giydi ve koşarak evden çıktı.

Nereye gideceğini bile bilmiyordu.

Aklına ilk gelen yer Sanoların eviydi.

Ayakları çoktan o yolu almıştı bile.

Büyük ve gösterişli kapıyı gördüğünde durdu.

Sanoların bahçesine açılan kapı.

Dizlerine tutunarak nefeslendi önce. Fazla koşmuştu.

Sonra derin nefes alarak zili çalmak için elini kaldırdı.

"Hop, dur"

Sesin geldiği yöne baktı Takemichi.

Siyah kısa saçlı sinirli gözüken bir çoçuk kendisine doğru yürüyordu.

"Seni hiç buralarda görmedim, Mikeyin evinin önünde ne arıyorsun?"

"Ha?"

Takemichi suratı tanıdık gelen esmer çoçuğa dikkatle baktı.