Tokyo卍Revengers • FEELS •

𝟹𝟼. sᴀᴄʀɪғɪᴄᴇ

𝘖𝘶𝘳 𝘭𝘪𝘵𝘵𝘭𝘦 𝘨𝘳𝘰𝘶𝘱 𝘩𝘢𝘴 𝘢𝘭𝘸𝘢𝘺𝘴 𝘣𝘦𝘦𝘯
𝘈𝘯𝘥 𝘢𝘭𝘸𝘢𝘺𝘴 𝘸𝘪𝘭𝘭 𝘶𝘯𝘵𝘪𝘭 𝘵𝘩𝘦 𝘦𝘯𝘥

𝘏𝘦𝘭𝘭𝘰, 𝘩𝘦𝘭𝘭𝘰, 𝘩𝘦𝘭𝘭𝘰, 𝘩𝘰𝘸 𝘭𝘰𝘸
𝘏𝘦𝘭𝘭𝘰, 𝘩𝘦𝘭𝘭𝘰, 𝘩𝘦𝘭𝘭𝘰, 𝘩𝘰𝘸 𝘭𝘰𝘸

.

.

Hastane odasının önünde oturmuş trans geçiriyordun. Başarısızlığına lanet okuyordun.

Mikey, Takemichi, Draken ve Hinata az önce gelmişlerdi.

Onlara durumu hemşireler açıklamıştı. Hiç biri ile konuşmaya yüzün yoktu. Kendini suçluyordun.

Durumu öğrendiklerinde diğerleri de en az senin kadar yıkılmışlardı.

Özellikle Draken.

Takemichi onlara motoru kullananların Kisaki ve Hanma olduklarını söylemişti.

Mikeyi alıp hastanenin bahçesine geçtiler. Takemichi de onları takip etti. Sende neler yaşandığını bildiğinden onlarla birlikte gittin.

Draken sinir krizi geçirip Mikeyi dövmeye başladı.

"O senin kız kardeşin, neden onu koruyamadın?"

Yumruğunu suratına yapıştırdı.

Mikey tepki bile vermiyordu.

"Bu siktiğimin çetesini herkesi korumak için kurduk o zaman neden Emma öldü?"

Bir yumruk daha.

Takemichi durdurmaya çalışıyordu ama boşunaydı.

"Neden emmanın ölmesine izin verdin?"

Tekrar yumruk attı ve Mikey yere düştü.

"Dur artık Ken"

Kısık sesle konuştun.

"Benim suçum Draken-kun, gözlerimin önünde oldu ama durduramadım"

Takemichi ağlayarak abinin koluna yapıştı.

Yerde yatan Mikeye tekme attı, bu sırada dirseği ile Takemichiyi itti ve o da yere düştü.

"Dur artık dedim, ikisininde suçu değil. Ben onu hastaneye yetiştiremedim. Hanma beni uyardı ama yetişemedim"

Bağırdın ve Draken durdu.

"Ne dedin sen?"

Abin sana döndü kan kaplanmış gözleri ile

"Hanma bana mesaj attı, Emmayı korumamı söyledi ama mezarlığa vardığımda çoktan herşey olup bitmişti. Daha sonra motorla Emmayı hastaneye yetiştirmeye çalıştım ama başaramadım. Daha biz varamadan hayatını kaybetti"

Ağlayarak zar zor konuşmuştun.

Draken sana yaklaştı.

"Kimin suçu olduğu umrumda değil. Emma öldü. O mahsumdu ve tüm bunlarla ilgisi yoktu"

Deminki ölümcül hali yerine gözleri dolmuş ve acı çeken bir çoçuk vardı karşında.

Dayanamayıp ona sarıldın.

"Üzgünüm... Üzgünüm... Çok üzgünüm"

Tepki veremeden öylece kaldı.

Bir kaç saat geçmişti ama kimse birşey yapamıyordu.

Takemichi savaşa katılacağını söyleyip hastaneden ayrılmıştı.

Hinata sizin hüznünüze dayanamayıp, ağlayarak bir konuşma yapmıştı.