GANGSTA PARADISE | YOONMIN

➡️19

Selam çiçeklerim,

Bikaç gün gecikmeli geldim ama telafi edeceğimi düşünüyorum. 😊

Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen. İyi Okumalar 😘

.
.
.
.

Yoongi mailleri bahane ederek girdiği çalışma odasında hemen yanındaki arkadaşına bakarak konuştu.

'Jae, olayı araştırdın mı? İntihar olduğuna emin miyiz?'

'Evet Yoongi! Maalesef bunu yapan kendisiymiş.'

'Peki teşekkür ederim yardımların için.'

'Birşey lazım olursa bir telefonun yeter biliyorsun. Bugün siz yalnız kalın, Jimin'in sana ihtiyacı var.'

'Yanında olucam.'

Jae sonrasında çalışma odasından çıkmıştı. Yoongi koltuğunda geriye doğru yaslandı. Annesizlik tedavisi olmayan bir hastalıktı, ilk defa Jimin'in acısına merhem olamayacaktı, çünkü senelerdir aynı hastalıkla mücadele ediyor, ne demek olduğunu çok iyi biliyordu.

Yaklaşık yarım saat sonra odasından Jimin'in yanına gitmek üzere çıkmıştı.

Jimin odasında annesinin özel eşyalarını görüp yaşadığı şoku üstünden atınca, yanaklarından sessiz sessiz gözyaşları dökülüyordu.

Annesi doğduğu andan 27 yaşına kadar olan resimlerini biriktirmiş ve arkalarına küçük notlar yazmıştı.

'Bugün küçük oğlum ilk adımını attı.'

'İlk sözcüğü anne oldu.'

'Jimin'imin okulda ilk günü.'

'Oğlumla ilk kez dışarı çıktım.'

'Oğlum büyüyor ve kendimde anlamlandıramadığım değişiklikler hissediyorum. Bu hiç iyiye işaret değil.'

'Oğlumu kaybettiğimi hissediyorum. Artık gülmüyor, onu kurtarmalıyım.'

'Oğlum benimle artık konuşmuyor. Bunu haketmiş olmalıyım. Neden kafamdaki hatıralarım siliniyor?'

'O adamdan nefret ediyorum. Hayatımız o olmadan daha iyi olabilirdi.'

'Bazen oğlumu bile hatırlamıyorum. Neden anılarım siliniyor? Tanrım bu benim cezam mı?'

'Oğlumu bu evden kurtarmak için onu sevmediğimi söyledim. Sanırım bağımız koptu.'

'Haber alamıyorum. Onu çok özledim. Oğlum iyi misin?'

'Jimin beni unutma oğlum. Ben seni elimde olmadan unutuyorum ama sen beni bu evde unutma.'

'Tanrım! Artık dayanamıyorum. Oğlumu geri istiyorum.'

Jimin yazılanları okudukça, sessiz gözyaşları hıçkırıklara dönüşüyordu. Annesi onu unutmamıştı, annesi onu bırakmamıştı, annesi onu babasına tercih etmemişti. Annesi onu o evden kurtarmıştı... Kendi cehennemi pahasına oğlunu o evden kurtarmıştı.