"စားဖိုဆောင် စားဖိုဆောင် ဘယ်သွားရမလားညာသွားရမလား"
အခန်းထဲကနေအပြင်ကလူသံမကြားရတာမို့တံခါးကိုအသာဆွဲဖွင့်လိုက်သည်
လူနှစ်ရပ်လောက်မြင့်တဲ့တံခါးအဖြူကြီးဟာအလေးကြီး
ဆင်စွယ်ရောင်ကိုမှအဝါရောင်ကနုတ်တွေနဲ့ရဲတိုက်တစ်ခုထဲရောက်သွားသည့်နှယ်လျှောက်လမ်းတစ်ယောက်တွင်မီးတိုင်တွေပါနံရံမှာချိတ်ဆွဲထားတာကိုတွေ့ရသည်
"၇...၈.. ၉..၁၀! အိုကေဘယ်ဘက်"
ဘယ်ဘက်က်ုဒိုးမယ် လက်ဖျောက်တစ်ချက်တီးကာဘက်ဘက်လျှောက်လမ်းကိုလျှောက်လာလိုက်သည်
တော်ဝင်မိသားစုနေထိုင်ရာထဲမှာတော့CCTVမတပ်ထားဘူး ဒါပေမဲ့လုံခြုံရေးအရတော့အပြင်လက်တွင်တက်ထားရတာကိုတွေ့ရ၏
ခြေကိုဖော့၍အတတ်နိုင်ဆုံးစားဖိုဆောင်ကိုလိုက်ရှာမိသည် ဟိုက်!တွေ့ပြီ
တံခါးမအပေါ်ဘက်မှာမှစားဖိုဆောင်ဆိုပြီးရေးထားတာဖြစ်၏ စာတန်းတစ်ခုလဲကပ်ထားသေးသည် တာဝန်ရှိသူစာဖိုမှူးနန်းတွင်းသူများနှင့်တေည်ဝင်မိသားစုများမှလွဲ၍မည်သူမှမဝင်ရတဲ့
ဘာဖြစ်လဲငါဝင်တယ်ကွာ
ခြေထောက်တစ်ဖက်ကိုအနောက်ကိုပစ်လျက်ပါးသပ်ကိမာန်ဖီသံတစ်ခုညည်းထုတ်လို့နှာခေါင်းနားကကြွက်သားတွေကိုကြုံ့လိုက်သည်
ငါကဘယ်သူလဲ Samလေ လေတပ်အရာရှိSam
ပင်တဂွန်ကတောင်ကိုရီးယားသားHwang Hyunjin ဆိုတာငါပဲရှိတယ်ကွ
"အားးးး"
အရှိန်တစ်ခုပစ်ကန်သွင်းလိုက်ချိန်တွင်နာသွတာသည်မိမိခြေထောက်တံခါးကမပွင့်ပါ
ဘုရားသခင် အစောင့်တွေကြား...ကြားသွားပြီထင်သည်
ကိုယ့်ခြေထောက်ကိုကိုင်လို့ ခြေတစ်ပေါင်ကျိူးမြောက်စွမြောက်စွခုန်နေချိန်တွင်
ရုတ်တရပ်အရေးပေါ်မြည်လာတဲ့အချက်ပေးခေါင်းလောင်းသံ
အဖေကယ်ပါအမေကယ်ပါတံခါးကအလိုအလျောက်စနစ်ဖြင့်ကန်တာနဲ့အသံမြည်လာ၏
"နန်းေတာ်ထဲ.ခိုးဝင်သူရှိတယ်!!"
"အားးရ်..ရှီးဘား ."
