လေယာဉ်ဆင်းလို့ရပြီ ဆိုတဲ့သတင်းကြားကြာင်းချင်းဦးရီးတော်ဟာပေါက်ကွဲနေ၏ အနားကကာကွယ်ဆေးမှန်သမျှကို အောက်ကြမ်းပြင်သို့ပစ်ချလိုက်သည်
ဘာလို့လဲ ဘာလို့လဲ အငယ်တစ်ယောက်ကိုတောင်မှ
ဂျပန်ရိုးရာဆန်ဆန်ဆောက်လုပ်ထားတဲ့အိမ်ဖြစ်ပြီးသူ့အနောက်ဘက် နံရံအမဲကြီးရှေ့တွင်ကင်မရာတစ်လုံးထားထားပြီးခြိမ်းခြောက်နေတာတွေတစ်ခုမှအသုံးမဝင်တော့
မင်းကြီးလဲပြန်ရောက်ပြီးလေယာဉ်ပါဆိုက်လို့ရသည့်အပြင်ကုသမှုအထမြောက်သွားခဲ့သည်
ဘာဆက်လုပ်ရမည်နည်း
သူဘာဆက်လုပ်ရမလဲ
"ငါဘာဆက်လုပ်ရမလဲ အခုငါတို့ဗားရပ်စ်တွေထပ်ဖြန့်ကျမလား"
"ရှင်တော်သင့်ပြီ ကျွန်မရှင့်ဘက်ကနေဒီလောက်အထိနေပေးတာ လုပ်ရပ်တွေကိုရပ်တန်းကရပ်လိုက်ပါတော့ ..ဝန်ခံပြီးတောင်းပန်လိုက်တာကောင်းမယ်အနည်းဆုံးတော့ကြိုးကွင်းမစွတ်ရင်တောင်ထောင်ဒဏ်တစ်သက်တကျွန်းမို့လို့"
ရွဲ့သလိုလိုဆောင်းသလိုလိုပြောနေတဲ့အမျိုးသမီးဖြစ်သူအားစက်ဆုပ်လာရသည်
သူ့စိတ်ထဲမှာမြင်ရာသတ်ချင်တာပဲရှိတော့သည်
အနားက ကွဲနေတဲ့ကာကွယ်ဆေးပုလင်းတွေရဲ့ဖန်ကွဲစကိုယူ၍ ဖြည်းဖြည်းချင်းဖြည်းဖြည်းချင်းအနားကပ်သွားသည်
"ကဲကွာ!"
သွေးစက်တို့သည်ဖြန်းကနဲမျက်နှာပေါ်လာစင်သည် အမျိုးသမီးသည်သူ့လည်ပင်းသူကိုယ်၍မျက်လုံးပြူးထွက်လျက်အသက်ဆုံးရရှာ၏
.......
နောက်တစ်နေ့မနက်
"မသွားပါနဲ့..မသွားနဲ့ဦး..နောက်မှ..နောက်မှ အခုတော့ကျွန်တော့်နားမှာနေပေး"
လေယာဉ်ဆင်းဆင်းလာပြီးချင်းဆေးထိုးသွင်းသည့်အခါတွင်Hyunjinသည်သွင်းသွင်းပေးပြီးချင်းလေတပ်ကလေယာဉ်တွေမင်းကြီးကိုတောင်းဆိုလိုက်တာမို့Yongbokမနည်းတားရသည်
ဂျပန်ဆီကခွင့်ပြုချက်ကိုမနည်းတောင်း
ယူထားတာဆိုပေမဲ့ပစ်ခွင့်ကဂျပန်နိုင်ငံရဲ့လေတပ်သာပစ်ချခွင့်ရှိမည်
