Jar of Love (Organización Intrepída series #1)

Kabanata 16

Kabanata 16

Warning: Abuse and guns

Sapo ko ang dibdib ko sa sobrang sakit nang nararamdaman ko. Did he just throw painful words at me? Hindi ko akalain na aabot kami sa ganito sa isang iglap masaya lang kami nung nakaraan ha? Bakit naman ganito.

Kasabay ng aking luha ay ang pagbuhos ng ulan wala na akong pakialam kung ano man ang itsura ko. Dumiretso ako sa presinto para bisitahin si Daddy nangangayat na siya kaya naman hindi ko pinakita na malungkot ako.

"Bakit ka basa anak?" tanong niya sa akin

"Naabutan po ako ng ulan." I chuckled "Kain na po pasensya na at fast food lang ang nadala ko may dinaanan po kasi." dagdag ko pa at tumango siya

Buong gabi akong umiyak doon hindi ko maisip bakit napunta kami sa ganitong sitwasyon. Kung saan nakuha ang video ay hindi ko rin alam. Gulong gulo na ang utak ko sa mga nangyayari kaya di ko maisip ang sarili.

Tita Thallia withdraw their funds from our company. It saddened me seeing my parents in this situation kaya kahit pagod at masakit ang puso ay sinubok ko na palakasin ang kanilang loob. Sa kabila ng sakit ay nagawa ko pa ring mag aral para sa pangarap ko.

"I'm sorry po hindi ko matulungan si Daddy." I bit my inner cheek "Nag aaral pa lang po ako sana abogada na lang agad ako e." I told them

"Stop blaming yourself anak. Salamat at andyan ka para sa amin kahit na ang busy busy mo." My mom hugged me "Ang Kuya Caden mo siya muna ang tatayong abogado para sa hearing ng daddy mo." She added

Gabi gabi ay wala akong ginawa kung hindi ang umiyak. "Pangga, I miss you." I touched the jar with our pictures and letters from him. It holds our memories from those days mula sa na-engage kami, nagkamabutihan, naputol ang engagement, at naging magbf at gf. I cherished every single day in our life. 

Breaking news: The ex-model Chanel Athena cheated on his boyfriend 

anonymous: boo, downfall na niya yan

itsmesof: deserve buti nga

Tears escaped from my eyes pero wala na akong pakialam kailangan kong maalis ang article para hindi na madamay si Travis. Baka magulo siya sa trabaho niya o kung saan man siya pupunta hindi pa naman siya sanay.

"David please answer my call." I gripped the phone

(Hello.) natatarantang sabi ni David doon at napahagulgol ako (Don't worry ipasasara ko iyon at pupuntahan ka namin dyan.) tuloy tuloy niyang sabi doon 

"Salamat salamat talaga." I sobbed

(Ssssh. Kaming bahala sa bashers mo magpahinga ka na dyan at bukas bibisitahin ka namin.) Sagot niya pa bago binaba ang tawag

I texted Travis umaasa na sasagutin niya kahit hindi naman. I told him that I closed the article with his name on na poprotektahan ko siya laban sa mga tao na nagsasabi ng masasama tungkol sa kanya.

Kinabukasan ay kasama ni David si Alyssa na bumisita sa akin. Gulat sila nang makita ang itsura ko hindi raw sila sanay na hindi ako fresh.

"Ano ba kayo ayos lang ako." I tried to masked the sadness evident in my voice 

"Weh? Naku madam kilala na kita." Alyssa eyed me

"I'm okay nga lang." I smile "Saka bakit ka madam nang madam eh hindi naman kita stylist." sagot ko pa

"Syempre nasanay na. Sige na nga Chanel na rin tawag ko sayo ha?" She tilted her head and I hugged her 

"Oo naman. You're my friend." I choked "Salamat binisita niyo ako kahit na hindi ko na kayo masyadong nakakausap."