Jar of Love (Organización Intrepída series #1)

Kabanata 20

Kabanata 20

"Our Chanel is alive, mom." parang sirang plaka yun sa utak ko napamaang ako doon at marahas na umiling doon sa kanila. "Hindi." tanging sagot ko sa kanila at nakita ko ang lungkot sa kanilang mga mata.

"Anak, sino yan?" sambit ni Lola doon at umiling ako isa isang nag alpasan ang mga luha ko sa mata habang umaatras ako. Ako at si Chanel ay iisa kaya pala sobrang magkamukha kami pero paanong nangyari iyon? 

"Lola paalisin niyo po sila." marahas akong umiyak doon nakita ko ang pagdaan ng sakit sa kanilang mga mata.

I saw them talking with my Lolo as I've heard the woman's word my heart shuttered into tiny pieces and my mind clouded with so much information. Hindi maproseso sa utak ko matagal ko nang hinihiling na sana ay makita ako pero bakit ngayon ay parang nagigimbal ako. 

"Siya po ang nawawala naming anak. Pakiusap gusto namin siyang makausap." rinig kong sabi ng lalaki doon napatingin si Lolo sa akin at umiling ako doon "Pasensya na sir at ma'am mukhang hindi pa siya handa." malungkot na sambit niya.

"Babalik na lang ho kami maraming salamat." the woman said umiiyak pa rin ako doon at umalis na rin sila. Ang anak ko ay pinasok sa kwarto kaya hindi niya ako nakikita pero yun na lang ang gulat ka nang makalabas siya.

"Syneeeeee" tawag ni Malia sa kanya "Noooo puntahan ko si mama naramdaman ko nag cry siya." she's sobbing while running towards me "Mama." hinaplos niya ang mukha ko doon at umiling lamang ako sabay yakap sa kanya

I never thought that I have my own family for the past years I've been praying and asking for a real family. But, the people who took care of me and my daughter fulfilled it. I hugged my daughter tight while she's sobbing

"Mama, bakit ka po nagccry?" she asked and I shook my head. Bumaba siya sa pagkakandong sa akin at sinapo ang mukha ko "May masakit po ba sayo?" umiling ako sa anak ko "Sure ka po?" she said softly and I nodded

Inabutan ako ni Lola ng tubig doon at nagpasalamat ako sa kanya. Sa buong araw na wala akong pasok ang tanging ginawa ko lamang ay turuan ang anak ko. Naglaro na din kami doon at isinantabi ko muna ang isiping iyon. 

I saw Travis leaning to our door he also brings foods and toys for my daughter. He's now playing with my daughter he looks so happy while talking with her. My daughter whisper something on him that I couldn't comprehend.

"Really? You want that?" he asked my daughter "Opo Sir kaso po bawal pa kasi wala pang ipon si Mama." she said my daughter is smart in her age. Agad akong lumapit doon at kinandong siya sa akin ramdam ko ang tingin doon ni Travis mula nung makita nila kami sa kanila ay hindi na siya matigil sa kakapunta sa amin.

I wanted to ask him but I'm scared baka masaktan ako hindi ako handa. Inayos ko ang maiksing buhok doon ng anak ko kamukhang kamukha ko siya. "Ano naman ang sinabi mo anak?" I arched my brows at her

"Sabi ko po na gusto ko ng book pero mama wala ka pa pong sapat na money saka na." she said softly "Gusto mo ba yun?" tanong ni Travis sa kanya nakita ko ang kislap sa mata ng anak ko. "Opoooo Tito" sagot niya doon 

Tumikhim muna si Travis doon bago muling magsalita "Call me papa." he said with that my heart beats race and my forehead crease. "Anak pwede bang kay Lola ka muna?" tanong ko sa kanya at tumango naman siya. Agad kong hinila si Travis palabas sa amin "bakit mo naman sinabi iyon sa anak ko hindi ikaw ang tatay niya." I told him 

Nakatitig lamang siya sa akin ng seryoso kaya ganon rin ang ginawa ko. "Hinayaan ko na po kayo na puntahan kami kahit na hindi ko naman talaga kayo kilala." mapait kong sabi doon sa kanya "Nagtataka nga ako bakit hanggang ngayon eh lumalapit ka sa amin eh hindi naman niyo ako ka-ano ano." dagdag ko pa