Jar of Love (Organización Intrepída series #1)

Kabanata 28

Hala HAHHAHAHA ngayon ko lang naalala hello pls vote and comment po sa kada chapter, thank you so much guys.

Kabanata 28

"Sabi ko ay patayin mo para ako na ang sikat." She spat coldly. Kumuyom ang kamay ko sa narinig kong iyon

I bit my lower lip remembering how stupid I am for trusting that woman, andito pa rin ako sa police station at kinakausap ang hepe. "Atty, wala pa pong tamang ebidensya para mapanagot sa sala ang babae." sambit niya

"But, you heard the confession of her daughter, right?" I asked nonchalantly and he nodded

"Then, that's one of the factor. Keep eyes on that ladies." Seryosong sambit ko pa roon "Don't worry I just need to dig more for more evidences." I told him 

Inayos ko ang sarili ko doon at prenteng lumapit sa rehas at nakita ko ang galit sa kanilang mga mata. "Ija ilabas mo na ako." Irene pleaded but her eyes says otherwise

"Wala akong kinalaman sa nangyari sa pamilya niyo at lalong sayo." tanggi niya pa

"Oh, Ma'am. Nakalimutan mo bang nilaglag ka ng sarili mong anak? She confessed that she wants me to gone at ikaw ang sinabihan." Pilit kong pinakalma ang sarili ko ngayong kaharapn ko na sila.

Ang dami niya pang sinabi pero hindi ko na iyon pinakinggan pa. Pagkadating sa sasakyan ay halos matumba ako. "You are so stupid, Chanel." I covered my face as my tears flows rapidly.

Umuwi na ako sa bahay at nakita roon si Travis na inaasikaso ang anak namin ngumiti siya sa akin at tumango lamang ako. I immediately went up to our room then I cried again and again. Bakit? Ang dali kong magtiwala talaga napakatanga ko naman parang sirang plaka sa utak ko ang nangyari kanina.

Fame has a pros and cons to be honest when I was in the spotlight. I never thought those kind of things masaya ako kung may kasabayan ako sa pag angat, kailanman ay hindi ko naisip na manghila pababa para lang sa kapakanan ko. Pinaghirapan ko kung ano man ang nakuha ko at ngayon.

I admit it may panahong peke ako sa harap ng camera pero kapag pagod lamang ako. I have to wear a mask para hindi makaapekto sa ibang tao, pero malugod ang puso ko sa mga taong sumusuporta sa akin noon at hanggang ngayon.

Social media has a big impact to my life doon ko naranasan tumayog dahil sa pagsuporta ng mga tao sa akin at doon ko rin naranasan ang mapahiya, bumagsak, at dumapa. Konting pagkakamali mo ay agad ka na nilang tatalikuran. 

"Hey." tawag niya sa akin agad akong nagpunas ng luha at umayos ng upo. "Ayos ka lang?" bakas ang pag aalala sa kanyang mukha

"I'm okay." I said in a low voice

"You're not. Kilala kita alam ko kung may problema ka." Nabasa ko ang pagmamahal sa kanyang mga mata 

"I know everything now. I just.." I sighed "I just need to dig more to confirm everything." Lumingon ako sa kabilang gawi.

"What do you mean?" Taka niyang tanong doon sa akin

"Si Diana diba nanay niya si Irene?" tumango siya doon "I heard everything sabi niya ay dapat daw patay na ako. na.." nangatal ang labi ko roon at agad niya akong inalo "Na dapat siya na ang sikat kapag nawala ako." I told him

I saw rage and hate on his gray orbs. "Putangina..." marahas niyang sambit at agad akong niyakap

"Sila yung nagpakuha sa akin.." takot kong sambit bumalik kasi sa akin yung pangyayaring iyon

I was scared that time nawalan ako ng alaala at nawala ako sa pamilya dahil sa kagagawan nila. Niyakap niya pa akong lalo roon at ramdam ko ang kanyang malalim na paghinga nya sa leeg ko.