𝐆𝐞𝐜̧𝐦𝐢𝐬̧ 𝐕𝐞 𝐒̧𝐢𝐦𝐝𝐢 || 𝐂𝐨𝐮𝐧𝐭𝐫𝐲𝐡𝐮𝐦𝐚𝐧𝐬-𝐎𝐧𝐞𝐬𝐡𝐨𝐭𝐬

Acı.. (Part 2)

26 Aralık 1991
Moskova

Sosyalist Sovyet Cumhuriyetler Birliği: Erkek
Sosyalist Sovyet Azerbaycan Özerk Cumhuriyeti: Erkek
Sosyalist Sovyet Rusya Özerk Cumhuriyeti: Erkek
Sosyalist Sovyet Türkmenistan Cumhuriyeti: Erkek

Ultra güvenlik ile çevrelenmiş bu binaya sonunda girmeyi başarmıştı...Üzerinde ki kabanı düzeltti.

Bu dönem de Moskova'nın soğuğu hiç de çekilecek değildi.. neyse ki kalın giymişti de halledebileceği sorunların birisinin den kurtulmayı başarmıştı.
Hem zaten alışıktı.

Siyah botları ile merdivenlerin önüne geldiği zaman çıkmaya başladı. Şu anda asansör kendisine zaman kaybından başka bir şey olmuyacaktı.
Saat daha öğlen 5 olabilirdi ama güneş çoktan batmaya başlamıştı.

Merdivenleri çıkarken bir yandan kendini kontrol ediyordu. Üstü başı düzgündü ve her şeyi tamdı. Varis olsa bile bu durum canını sıkıyordu. Uşanka yerine sadece kulaklık talmayı tercih etmişti. Yeni uzatmaya başladığı saçları ile kendisine değişik bir hava katmıştı. En sonunda babasının bulunduğu kata gelmeyi başarmıştı. Neyse ki hızlı merdiven çıkan birisiydi.

Merdivenlerde, kendi ters yoluna yani aşağıya inen Azer'i fark etti. Yanında da Türkmenistan vardı.

"Azer,Türkmen?" diyerek onlara sordu.
İkisi de kendisi ile karşılaştıkları için durmuştu.

"Rusya? Burada ne arıyorsun?" diye sordu Türkmen sakince. Bakışlarında bir tuhaflık vardı.

"Babam çağırmıştı beni, peki siz burada ne arıyorsunuz?"

"Babanla görüşmeye geldik. İşimiz bittiği için de geri dönüyoruz." diyerek el aldı Azer.

"Konu neydi ki?"

"Hiiç~, petrol ile doğalgaz filan işte."

Azerbaycan'ın bu cevabına ona baktı. Garip bir aurası vardı şu anda. Daha önce onu böyle görmemişti.

"Sen daha bekletme, git hadi." dedi Türkmen. Daha çok kendisini düşünüyordu denilebilirdi.

"Pekala? O zaman daha sonra görüşürüz!" dedi Rusya ve tekrar merdiven çıkmaya yöneldi.

"Daha sonra çok görüşeceğiz."  Azer'in sesini arkadan duyar gibi olmuştu.

"Efendim? Bir şey mi dediniz?" diyerek arkasını döndü.

Türkmen ve Azer onu duyamamış olacak ki alt katta ki merdivenlerden inerek görüş alanından çıktılar.

Bir kaç saniye oraya baktı, daha sonra tekrar çıkmaya başladı. Nedense bu durum garibine gitmişti.
Bir şeyler mi oluyordu?

Karşısında ki beyaz koridora baktı. Demir kapılardan başka bir şey yoktu. Koridorda ki askerler selam da durdu. Başı ile onayladı hafifçe. Askerler tekrar hazır ol pozisyonuna geçiş yaptılar.

Babasının odasının önüne geldiği zaman durdu ve kapıya baktı. Neden kendisini çağırmıştı acaba?

Odasının önünde normalde askerler olması gerekirken, olmadıklarını fark etti.
Bu zor günler de bunların da olmaması...

Acaba ondan geçici olarak başa geçmesini mi isteyecekti? Ya da vasiyetname?

Gerilmişti. Ard arda bir kaç defa yutkundu. Derin bir nefes aldı ve kendini sakinleştirmeye çalıştı. Kendinden emin olduğunu hissettiği bir anda kapının demir olan kolunu tuttu.