𝐆𝐞𝐜̧𝐦𝐢𝐬̧ 𝐕𝐞 𝐒̧𝐢𝐦𝐝𝐢 || 𝐂𝐨𝐮𝐧𝐭𝐫𝐲𝐡𝐮𝐦𝐚𝐧𝐬-𝐎𝐧𝐞𝐬𝐡𝐨𝐭𝐬

Ansızın Bir Gece

1632
İstanbul

Osmanlı İmparatorluğu: Kadın

"Her şey yolunda gibi gözüküyor?.." diyerek taşlı kaldırımda kılık değiştirmiş yöneticisinin yanında yürümeye devam etti.
Kaşlarını çattı.
"Garip?" diyerekte ifadesini belli etti.

"Sakin ol hele bi!"

"İyi ama sakinim ben zaten?" dedi bozmadığı yüz ifadesi ile.

Osmaniyye, gülümsedi.
"Bugün herkesin yeni konulan kurallara-" sözünü kesen şey, yakınlarında duyduğu çığlık ve nida sesleriydi.

Yatsı vaktinden sonra lambasız dışarıda bulunan herkes, çoluk çocuk yaşlı demeden kılıçtan geçiriliyordu. Lambasız, fenersiz gezen insanların korku dolu çığlıkları başkentte yankılanıyordu.

Bir süre lafını bitirmeden bekledi.
Çığlıkların dinmesini bekledi.. beklese bile yine de beyninin içinde dalgalanmasıma izin veriyordu.

"Osmaniyye, daldın?" diyerek ona baktı 4.Murat..

Bir an kendine geldi ve kendisine bakan yöneticisine baktı.
"İyiyim, iyiyim ben merak etme!" diyerek kısa sürede kendini toparladı.

Kılık değiştirmiş bu ikili yan yana konuşmadan taşlı kaldırımda yürümeye devam etti. Arkalarında ise kendileri gibi kılık değiştirmiş askerler mevcuttu ama askerlerle aralarında yaklaşık bir on adımlık mesafe de vardı.

"Gerçekten kötü birisi miyim?" diye ortaya soru attı, Sultan Murat..

Dalmış bir şekilde yürüyen Osmaniyye, böyle bir soru beklemiyordu. Başını Sultan Murat'a çevirdi ve kaşlarını çattı.

"Ne?" diye sordu. Çünkü ağızından çıkabilecek tek kelime oydu.

"Duydun işte.." diyerek sağ tarafında bulunan Osmaniyye'ye bakmak yerine sol tarafına baktı.

Osmaniyye, bir an onu bu haline gülümsedi.
Kendisine büyük gelen başlıklı, vücudunun her yerini saran pelerini ile yanında duruyordu. Deri eldivenleri ile başlığı başından çıkardı. Yüzü de belli olmuştu.
At kuyruğu yaptığı uzun saçları,yeşil teni ve yüzünde ki orantılı sağ tarafa doğru bakan 3 beyaz hilali ise belli olmuştu. Çenesine zar zor gelen perçemlerini, eli ile kulağının arkasına attı.

"Böyle düşünmenin neye sebep olduğunu bilmiyorum ama, ben kendim öyle düşünmüyorum. Herkes tarafından erkli veya sert bir yönetici olarak biliyorlar, tabii ben hariç. Onların senin hakkında bilmedikleri yönlerini biliyorum. O yüzden şimdi bana hoca efedilere ağladığın gibi ağlama!" diyerek başını önüne çevirdi.

Son cümleyi duyan Sultan Murat, kafasını o tarafa çevirdi.

"Sakın bana hâlâ hatırlıyorum deme?!"

"Hiç bir zaman unutmadım ki.." diyerek gülümsedi.

Bu keyifleri yerine gelen ikili bir süre daha yürümeye devam etti. Etrafı gece sessizliği sarmıştı.

Tam da Sultan Muratla Osmaniyye sokağın başındayken bir tane çocuk Koşarak onlara doğru geliyordu. Çocuk hızını alamayarak Sultan Murat'a çarptı ve bir kaç adım sendeleyerek geriye doğru popo üzeri düştü. Elinde gaz lambasından eser yoktu.
Osmaniyye, kaşlarını çattı.

Popo üzeri düşen çocuk korku dolu gözlerle tepesinde dikilen iki yetişkine baktı. Korkmuştu çünkü elinde gaz lambası olmadan birisine değil hem de birilerine yakalanmıştı.

"B-ben..." diyerek ayağa kalktı ve başını utançtan başını eğmişti. Ya bu kişiler onu ihbar ederse?
O zaman ne yapacaktı..?

Küçük ellerinin titremesine engel olamıyordu.