Demon's Hide.

Chapter 20

Confession.

"Stacey..."Di siya tumingin sa akin, nanatili ang tingin niya sa kawalan. Di ko alam kung kasama ko pa ba siya o hindi dahil sa hindi niya pagsagot sa akin, naiintindhan ko naman na galit siya sa akin.

Sa totoo lang kinakabahan ako at gusto kong umiyak, pakiramdam ko kasi mayroon akong maling nagawa, mali naman talaga ang ginawa ko na maglihim sa kanya tungkol sa mama niya.

"You know right?"Nanginginig ang boses niyang sambit, napayuko ako at mabilis na naramdaman ang pamumuo ng mga luha sa mga mata.

"Tumingin ka sa akin!"Napabuntong hininga ako ng malalim, nag-angat ako nang tingin at agad na natigilan nang makita ang namumugto niyang mga mata na masama ang tingin sa akin.

"Bakit 'di mo sinabi sa akin, narrah?! Mas nauna ka pa kesa sa akin!"Sunod sunod na tumulo ang luha ko nang marinig ang galit na umiiyak na boses ni stacey.

"I'm sorry....I'm sorry, stacey"Pinunasan ko ang luha ko, napakagat ako sa ibabang labi nang makita ko ang galit niyang mata na nakatitig sa akin, nakakuyom ang kamao niya na parang pinipigilan niya ang galit na gustong kumawala sa kanya.

"Fvck! Fvck!! Why, narrah?! Bakit? Bakit ganito ka?! I'm your fvcking best friend! Hindi ka dapat nag-sisinugaling sa akin lalo na at tungkol sa akin!"Umiling iling niyang bulalas.

"I'm sorry....ginawa ko lang iyon dahil iyon ang hiniling ni tito zaige....stacey.. I'm sorry if I did not tell you about this..."Nanlabo ang mga mata ko at yumuko.

"How can you be so selfish, narrah? Alam mong gusto kong makasama ang mama ko! Pero tinago mo sa akin! Napaka selfish mo, liar! Pinagkatiwalaan kita!"Nagtungo ako, tinanggap ko lahat ng sinabi niya.

"Akala ko mabuti kang kaibigan! Katulad ka lang nila wala kang pinagkaiba sa kanila! Makasarili ka!"Umiiyak na usal niya bago humihikbing tumakbo paalis, kumawala ang hikbi sa labi ko na agad ko naman pinigilan.

Nanginginig ang tuhod ko na napaupo, humihikbing sinubsub ko ang dalawang palad sa aking mukha at doon nilabas ang hikbi na tinatago, she's going to understand din naman....it's alright....

You are alright...

Napatingin ako sa cellphone ko nang tumunog iyon, tumagal ang tingin ko sa screen nang makitang si dairon ang tumatawag, humugot ako nang malalim na buntong hininga at pinunasan ang mga luha na nasa pisngi bago pinatay ang tawag niya.

Alam kong galit siya... lalo't gabi na, siguradong patay ako kay dairon, pag 'di pa ako umuwi kaso wala akong gana, ayaw gumalaw nang katawan ko, pinilit ko ang mga mata ko at sumandal sa pader.

I'll going to talk to her...I hope she'll going to understand..

"Ate narrah!"Napatingin ako sa kaliwa ko at nanlaki ang mata nang makita ko si hunter, nag-aalala ito nakatingin sa akin habang salubong ang dalawang kilay at nakakuyom ang dalawang maliit na kamao, napalunok ako at ngumiti nang kaunti, paano siya nakapunta dito?