(ZAWGYI VERSION)
" စာအုပ္မပါတဲ့ ဟိုိနွစ္ေကာင္ ! ေရကူးကန္ကို သန္႔ရွင္းေရးသြားလုပ္စမ္း !"
သခ်ာၤဆရာမ၏ တစ္ခ်က္လႊတ္ အမိန္႔နွင့္အတူ ေရွာင္းက်န္႔နွင့္ ဝမ္ရိေပၚလည္း အတန္းထဲမွ အသာထြက္ကာ ေရကူးကန္သို႔ ဦးတည္ရေတာ့သည္။
ဒါကလည္း ဆရာမ အၿမဲတမ္းေပးေနက် အျပစ္တစ္ခု။ ေရွာင္းက်န္႔တို႔မွာလည္း ေရကူးကန္သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ရလြန္း၍ ေက်ာင္းေစာင့္၏ သနားျခင္းကိုပင္ ခံေနရသည္။
ေရကူးကန္သို႔ ေရာက္ေသာ္ ဝမ္ရိေပၚက လြယ္အိတ္ကို ထိုင္ခံုေပၚသို႔ ပစ္တင္၏။အားလံုးက အသီးသီး စာသင္ခန္းထဲေရာက္ေနသာေၾကာင့္ ေရကူးကန္၌ တိတ္ဆိတ္ေနေသာေၾကာင့္ လြယ္အိတ္ပစ္တင္သံက က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာ၏။
ေရွာင္းက်န္႔က အက်ၤ ီလက္ကို တံေတာင္ထိေခါက္တင္ရင္း ဂ်စ္ကန္ကန္ျဖစ္ေနသည့္ ဝမ္ရိေပၚကိုလွည့္ျကည့္ကာ
"ဘာလဲ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတာလား?"
ဝမ္ရိေပၚက တံျမက္စည္းကို ကိုင္ကာ လွည့္ၾကည့္လာေသာ္ ေရွာင္းက်န္႔က ေလွာင္ရယ္လိုက္ေတာ့သည္။
"မွားတာက မင္းေနာ္ ၊ ငါ့ကိုအဲ့လိုလာမၾကည့္နဲ႔"
"မင္းစာအုပ္မပါတာေလ"
"မင္းေရာ ပါလို႔လား ?"
"လာကတည္းက ေသခ်ာၾကည့္လာရမွာကို "
ဝမ္ရိေပၚက ေရကူးကန္ကို ၾကည့္ၿပီး
"ငါက အိမ္မွာ စာက်က္ရင္းက်န္ခဲ့တာ ၊ မင္းလိုမဟုတ္ဘူး"
ေရွာင္းက်န႔္က ဟန္မေဆာင္နိုင္စြာျဖင့္ တဟားဟား ေအာ္ရယ္ေတာ့သည္။
"ဟားဟား ဝမ္ရိေပၚက သခ်ာၤက်က္ေနတာလား ? ဂုဏ္ထူးပါမယ္ထင္တယ္ "
ေရွာင္းက်န္႔၏ စကားကို ဝမ္ရိေပၚက မ်က္နွာပ်က္သြားၿပီး တံျမတ္စည္း တစ္ေခ်ာင္းကို လွမ္းယူကာ ေရွ႕တည့္တည့္ရပ္ေနေသာ ေရွာင္းက်န္႔ဆီကို လွမ္းပစ္ေပးသည္။ေရွာင္းက်န္႔ကလည္း လာမွန္ေသာတံျမက္စည္းကို ေသခ်ာဖမ္းကာ တစ္ပတ္လွည့္ရင္း စတင္သန္႔ရွင္းေရး လုပ္လိုက္ေတာ့သည္။
ဘာပဲဆိုဆို ေရကူးသန္သန္႔ရွင္းေရး လုပ္တာက ဆိုးေတာ့မဆိုး ။ အတန္းထဲ လက္ေျမာက္ရတာထက္စာရင္ ေတာ္ေသး၏။ သို႔ေသာ္ မေက်နပ္ေသးေသာ ေရွာင္းက်န္႔က ဝမ္ရိေပၚကို ဆက္ခနဲ႔လွည့္ၾကည့္ကာ စကားဆက္ျပန္သည္။
