Before Us (COMPLETED)

Kabanata XV

Jennifer POV

“JENNIFER, wait lang!” I heard Akira’s called my name.

Napahinto ako sa aking pagtakbo. My heart was beating so fast upon hearing him call my name. Naaalala na niya ba ako? Dahan-dahan akong humarap sa kaniya at bumungad sa akin ang napakagwapo niyang mukha.

“Ulitin mo nga ang sinabi mo,” saad ko. Naninigurado lang ako kung tama ba ang narinig ko. Baka kasi guni-guni ko lamang iyon.

“Sabi ko wait lang,” saad niya. Lumakad siya palapit sa akin at nang tuluyan na siyang makalapit sa akin ay gumuhit ang malawak na ngiti sa kaniyang mga labi. Hinawakan niya ang magkabila kong balikat.

“Hindi yan. Ulitin mo kung ano iyong itinawag mo sa akin!” May pagka-iritadong saad ko.

“Jennifer? Iyon ba?” Nangingiti niyang tanong.

“Ah, so naaalala mo na ako?” paninigurado ko.

“Ikaw iyong girlfriend ko na parang laging may dalaw,” nang-aasar na tugon niya.

I should be emotional in this situation. Dapat ay umiiyak ako at niyayakap siya dahil bumalik na ang kaniyang ala-ala. Pero kabaligtaran no’n ang aking nararamdaman. Now, I’m pissed dahil sa pang-aasar niya. Ang gusto ko na lang gawin ngayon ay kutusan siya.

“So, totoo nga na sinubukan mong gayumahin ako kanina lang? That was cute, Angel” tumatawang saad ni Akira.

Mariing naipikit ko ang aking mga mata sa sobrang inis. Iyon na yata ang pinaka-nakakahiyang ginawa ko sa buong buhay ko. Pinalis ko ang kaniyang nga kamay na nakahawak sa aking magkabilang balikat. Nang imulat kong muli ang aking mga mata ay tumalikod agad ako sa kaniya at nagsimulang humakbang palayo. Ayokong makita ang nakangisi niyang mukha dahil pinapaalala lang no’n ang pinaka-nakakahiyang nagawa ko sa buong buhay ko. Kahit ako ay hindi ako makapaniwala na aabot ako sa ganito na gagayumahin ko ang sarili kong boyfriend.

“ASAN si Dani?” Nagtatakang tanong ko. Halos isang linggo na rin kaming laging magkasama ni Akira ngunit ni-minsan ay hindi ko na nasilayan si Dani. Masaya ako dahil walang umaaligid na babae kay Akira ngunit nakakapagtaka lang.

Sa pagkakaalam ko ay hindi masyadong naglalayo ang dalawang taong lobona may mate bond. Kung sakali man ay magdudulot iyon ng sakit sa kanila.

“Nasa mundo siya ng mga tao. Doon muna raw siya para maka move-on sa akin.” Nakangiting saad sa akin ni Akira.

Kasalukuyan kaming papunta sa kapatagan upang makausap namin ang kaniyang ama tungkol sa nakaraan. Upang tuluyan na naming malaman ang lahat at masagot ang aming mga tanong. Ang tinatawag nilang kapatagan ay isang napakalawak na lugar dito sa underworld na kung saan ay patag ang lupa at napupuno ito ng berdeng-berde na carabao grass. Ang lugar na iyon ay para lamang sa mga naging Alpha at kasalukuyang Alpha ng lahi namin. Bukod sa Alpha ay tanging ang imbitado lamang ng Alpha sa lugar na iyon ang maaari lamang tumapak.

“Hindi ka ba nasasaktan? Kasi ang sabi ni Kuya Vince kapag nagkakalayo ang dalawang mag-mate ay makakaramdam sila ng sakit sa kanilang mga puso?” tanong ko pa. Habang binabanggit ko ang mga katagang iyon ay parang may bikig sa aking lalamunan. Mabigat sa pakiramdam na malaman na ang taong mahal mo ay nasasaktan dahil sa ibang babae.

“I’m sorry, Jennifer. It’s the mate bond thing, hindi ako iyon,” saad niya sa malumanay na boses. Tumigil kami sa paglalakad at humarap siya sa akin. He cupped my face and he wipe the tears that had started falling from my eyes. Hindi ko lang talaga maiwasan na masaktan ng sobra every time na mag-o-overthink ako tungkol sa bagay na iyon.

I also did wipe my tears. “It’s okay. Naiintindihan naman kita. Pasensya ka na kung iniiyakan ko pa rin ang bagay na iyon.”

“Naiintindihan din kita. Huwag kang mag-sorry para doon,” pag-aalo niya sa akin at pagkatapos ay kinabig niya ako ng yakap. I hugged him back.