The Twin

134 8 0
                                    

Hoofdstuk 3

Ik heb gekozen voor een skinny jeans met een crop top erboven. Gewoon iets waar ik me comfortabel in voel, en ik hoef er niet op mijn best uit te zien toch? We hebben immers nog niets en we gaan nou niet bepaald naar een luxe locatie. Ik pak mijn fiets uit de garage en ik fiets richting de bioscoop. Het is niet ver, 10 minuutjes ongeveer. Als ik aankom staat Youri al te wachten bij de ingang. Hij lacht als hij mij ziet, ik lach twijfelend terug. Ik weet nog steeds niet precies wat ik ervan moet denken dat hij me mee uit heeft gevraagd. 'Hey,' zeg ik een beetje ongemakkelijk en ondertussen zet ik mijn fiets op slot. 'Hoi!' hij lacht naar me. Ik lach een nog steeds een beetje ongemakkelijk terug. 'Weet je al naar welke film je wilt?' vraagt Youri belangstellend. 'Nee, kies jij maar het maakt me niet zoveel uit,' antwoord ik onverschillig. Wauw volgens mij heb ik nog nooit zoiets ongemakkelijks meegemaakt. Kan het nog erger worden? 'Weet je Charlotte, je gelooft nog steeds niet dat dit echt is of wel?' Hij kijkt me aarzelend aan. 'Sorry maar... Ik weet het gewoon niet ik ben dit niet gewend,' ik durf hem bijna niet aan te kijken. 'Geloof me, ik ben echt geïntereseerd in jou Charlotte,' hoe hij mijn naam zei, eigenlijk smolt ik ervan, zacht en toch een tikkeltje donker. Ik voel dat ik bloos en er verschijnt een glimlach op Youri's gezicht. Voorzichtig glijdt zijn hand over mijn arm richting mijn hand, wat me kippenvel bezorgt, en pakt hem vervolgens. Een voorzichtige glimlach verschijnt op mijn gezicht en ik pak zijn hand aan. 'En nu eerlijk, naar welke film wil je?' vraagt Youri met een knipoog. 'Doe maar een horrorfilm,' zeg ik ten slotte, vooral om hem tevreden te stellen. Hij heeft vast geen zin om bij een echte meidenfilm te zitten. 'Vind ik helemaal prima,' zegt Youri en zoals een echte heer betaalt hij de kaartjes en neemt me mee naar de zaal.

Lachend lopen Youri en ik de bioscoop uit. Het was echt gezellig en we passen beter bij elkaar dan ik had verwacht. Bij de fietsen kijk ik hem aarzelend aan. 'Ik moet de andere kant op,' verbreekt hij vervolgens de stilte. Ik knik en haal mijn fiets van het slot. 'Charlotte?' 'Ja?' 'Ik vond het echt gezellig,' zelfs Youri lijkt nu even te twijfelen over wat hij moet zeggen maar ik kan zien dat hij het echt meent. 'Ik vond het ook gezellig, moeten we vaker doen,' voeg ik eraan toe. Hij knikt en al snel verdwijnt zijn onzekere blik en komt zijn vrolijke lach weer tevoorschijn. Ik lach terug, een oprechte lach. Hij pakt mijn hand en trekt me naar hem toe, ik begin nog harder te lachen maar hij kijkt me serieus aan. Hij buigt zich naar voren en even weet ik niet wat ik moet doen. Langzaam sluit hij zijn ogen en nu weet ik het, dit is het moment. Ik sla mijn armen om zijn nek en ga een klein beetje op mijn tenen staan en langzaam raken onze lippen elkaar. Hij duwt me steviger tegen hem aan en gewillig zoen ik mee. Langzaam drijven onze lippen weer uit elkaar en als ik mijn ogen open doe zie ik zijn ogen glimmen. 'Dat moeten we ook vaker doen,' zegt hij en pakt zijn fiets. Hij zwaait nog een keer en dan fietst hij weg. Ik heb niks meer gezegd, ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik weet alleen dat ik gelukkig ben, oprecht gelukkig deze keer. Neuriend fiets ik naar huis en stilletjes sluip ik naar boven, ik heb nu geen zin in het commentaar van Milou.

In bed voel ik zijn kus nog nabranden op mijn lippen. Langzaam streel ik mijn lippen met mijn duim en een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Hoe kan zo'n aantrekkelijke jongen nu weer op mij vallen? Ik, Charlotte Vermeulen. Hoe kan dat, waarom niet op Milou? Ik schud de gedachte uit mijn hoofd, ik wil ervan genieten voor zolang dat kan. Ik knip mijn lampje uit en langzaam doezel ik weg.

The TwinWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu