The Twin

Hoofdstuk 19

'Daar zijn we weer,' lacht Youri en hij parkeert de auto op de oprit. Ik glimlach en ik knik, ik kijk naar het slaapkamerraam van mijn ouders, het is donker waarschijnlijk slapen ze al. Hij geeft me een kus op mijn wang en dan loop ik naar binnen. 'Slet,' Milou slist en ze komt nogal agressief over, ze is dronken. 'Zegt degene die de eerste en de beste jongen op z'n bek pakt!' ik probeer zacht te doen maar het komt er harder uit dan verwacht. Milou geeft me een duw maar ik ben boos, ik ben woedend. Ik voel me sterker dan ooit, vandaag kan ik wel tegen Milou op. Ik duw haar terug, hard maar dan ook echt hard. Ze is sowieso al niet stabiel door de drank dus ze valt vrijwel meteen om. Haar ogen spugen vuur. Ze probeert op te staan maar door de drank valt ze meteen weer neer. Het licht van het overloop springt aan en ik hoor de stemmen van mijn ouders. Nu kunnen ze zien hoe dronken Milou is. 'Verdomme,' ik hoor mijn vader vloeken en hij komt naar beneden gelopen. Zijn ogen schieten van Milou naar mij en weer terug. 'Ze is dronken en heel agressief,' verdedig ik mezelf. Mijn moeder knielt bij Milou neer en helpt haar overeind. 'Ze viel me praktisch gezien aan!' voeg ik eraan toe. Mijn moeder zucht en helpt haar de trap op. 'Dit gezin valt uit elkaar,' is het enige wat mijn vader zegt en dan loopt hij ook naar boven. Ik blijf alleen achter in de gang, waarom zou je je ook druk maken over mij. Wat stel ik nou weer voor?

Vandaag is een belangrijke dag. Iedereen zal vandaag zien dat Youri en ik weer samen zijn. En alweer ben ik zenuwachtig, surprise surprise. Voor schooltijd komt Youri naar me toe, blij omhels ik hem en ik geef hem een kus. Zijn ogen glimmen en hij pakt mijn hand vast. Eerst hebben we biologie, gelukkig! Samen lopen we het lokaal binnen, ik krijg wat verwarde en boze blikken toegeworpen. Wie wil nou niet samen zijn met DE Youri? Jammer, he's mine. Met een triomfantelijke blik ga ik op mijn plaats zitten, hij schuift naast me en legt zijn hand op de vertrouwde plek op mijn been. We werken weer samen en we kunnen ook heel serieus zijn, dat blijkt weer. De practica verlopen goed en we krijgen zelfs nog een compliment van de docent. De hele dag door krijg ik wel arrogante blikken van populaire meiden die Youri niet kunnen krijgen, maar eerlijk gezegd doet het me niks. Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld.

Het is zaterdag, ik lig nog in bed in mijn pyjama. De bel gaat, wie zou dat zijn? Ik verwacht niemand en ik ben alleen thuis vandaag. Moeizaam sta ik op en ik open de deur. 'Schat, zelfs in pyjama zie je er prachtig uit,' hij grijnst en stapt naar binnen. 'Oh mijn god, ik ga me omkleden! Wacht hier!' roep ik uit en snel ren ik naar boven en ik laat Youri lachend achter. Snel doe ik wat kleren aan, ik kam snel mijn haar en doe wat make-up op dan kom ik weer naar beneden gerend. 'Hadden we afgesproken?' vraag ik opeens verward. 'Nee, verrassing!' lacht Youri en hij geeft me een knuffel. Ik probeer hem boos aan te kijken maar ik schiet in de lach. 'Ga je mee?' vraagt hij. 'Waarheen?' vraag ik nieuwsgierig. 'Zie je zo wel,' lacht hij en hij pakt mijn hand terwijl hij me naar buiten leidt.

Na ongeveer een half uur rijden stoppen we bij de JT bioscoop. 'Onze eerste date...' zeg ik zacht. 'Ja, ik was zo gelukkig toen,' fluistert hij zacht en hij kijkt naar beneden. 'Ik had eindelijk geluk gevonden...' zeg ik en hij kijkt op. 'Eindelijk?' hij kijkt me vragend aan. Opeens bedenk ik me dat ik Youri nooit over de relatie tussen Milou en mij heb verteld, al zal hij vast wel een idee hebben na haar klote acties. 'Milou en ik konden vroeger altijd heel goed met elkaar opschieten, we haalden grappen uit met mensen omdat we zoveel op elkaar leken. We hadden dezelfde vriendinnen en het was altijd gezellig,' even zucht ik en ik staar voor me uit. Ik voel de tranen alweer opkomen. 'Maar toen we naar de middelbare gingen veranderden ze. Ze ging make-up dragen en alleen nog maar dure merkkleding kopen. Maar dat was nog maar het begin. Onze vriendengroep viel uit elkaar op een paar meiden na. Lisa, Anne, Jeff en ik. Ieder sloeg zijn eigen weg maar Milou... Milou werd een echte bitch. De jongens vielen voor haar en dat deed haar ego goed. Ze groeide en werd 1 van de populairste mensen van de school. Maar ik groeide niet, ik bleef hangen in mijn basisschool jeugd. Ik veranderde niet, ik bleef mezelf. En op de 1 of andere manier kon Milou me niet meer uitstaan. Al jarenlang doet ze haar uiterste best om mij het leven zuur te maken. Elke dag als ik thuis kom opnieuw, en het doet pijn. Pijn om haar zo te zien want ik weet dat ze zo niet is. Maar ik kan niet tot haar doordringen,' inmiddels lopen de tranen over mijn wangen en Youri kijkt me met open mond aan. 'Ik wist dat jullie band niet goed was... Maar dit?' hij legt zijn hand op die vertrouwde plek op mijn been. 'En je ouders dan? Grepen die niet in?' vraagt hij. 'Mijn ouders zijn nooit thuis, ze komen 's avonds laat terug van werk en 's ochtends vroeg zijn ze weer weg. Net zoals na het feest. Milou was helemaal zat en ze werd agressief. Dus we hadden ruzie en ik had haar op de grond geduwd. Mijn ouders kwamen naar beneden en het enige wat ze deden was Milou omhoog helpen. Ze hadden geen behoefte om het verhaal te weten. Ze dachten niet na over wat er misschien tussen ons speelde. Het doet pijn dat je ouders hun eigen kinderen niet kennen Youri. Dat ze niet zien wanneer hun eigen kinderen pijn hebben,' ik haal even diep adem en probeer de tranen tegen te houden. 'Ik wil zeggen dat ik het begrijp, maar dat doe ik niet. Ik heb hier geen ervaring mee hoe graag ik je ook zou willen helpen,' zegt hij hopeloos. 'Je kan me alleen helpen door er voor me te zijn,' ik leg mijn hand op zijn hand en ik kijk hem aan. 'Begrijp me niet verkeerd, dit gesprek is heel fijn maar de film begint zo. Zullen we gaan?' ik knik en samen lopen we de bioscoop in.