The Twin

Hoofdstuk 5

Ik rits mijn jas wat verder dicht, het is toch nog best koud buiten ook al is het lente. Langzaam fiets ik naar de plek waar ik altijd verzamel met mijn beste vriend en beste vriendin, Jeff en Anne. Ik ben er als eerste maar in de verte zie ik Jeff en Anne beide al aankomen. Als ze er allebei zijn fietsen we naar school. 'Ik ben met een jongen uitgeweest,' vertel ik opgewekt. 'My God Char! En dat vertel je niet?!' roept Anne uit. Ik begin te blozen, 'het is Youri,' voeg ik eraan toe. 'Wow Youri?! Dat lekkere ding?! Dat meen je niet Char echt oh mijn god!' Anne begint bijna te schreeuwen maar Jeff kijkt strak voor zich uit. 'Ben je niet blij voor me Jeff?' vraag ik onzeker. Jeff mompelt wat, waar ik dus echt niks van kan maken. 'Wat zei je?' vraag ik. 'Wees gewoon voorzichtig met hem, ik heb verhalen gehoord,' zegt Jeff nors. 'Je lijkt nu echt op Milou, die zei het ook al,' zeg ik een beetje boos. 'Misschien moet je voor 1 keer naar Milou luisteren,' is zijn korte antwoord terug. Het enthousiaste gesprek van net is helemaal verdwenen en er is een ongemakkelijke stilte voor in de plaats gekomen. Gelukkig zijn we er bijna en begint Anne maar een gesprek over het huiswerk, alles beter dan een ongemakkelijke stilte. Op school aangekomen zoeken mijn ogen naar Youri maar ik kan hem nergens vinden, ik zoek hem in de pauze wel.

De lessen gaan vreselijk langzaam, ik kan alleen nog maar verlangen naar Youri. Dromerig staar ik voor me uit. Anne negeert het, die heeft al zat jongens gehad. Ze weet precies hoe ik me voel. Nee, veel gesproken wordt er niet vandaag maar af en toe krijg ik wel een knipoog van me. Dat is genoeg voor mij om te weten dat ze blij voor me is en het echt wel goed zit. Integendeel tot Jeff die me de hele dag al ontwijkt, ik neem maar aan dat hij bang is dat ik hem en Anne geen aandacht meer geef nu ik Youri heb. Wat echt belachelijk is want zoiets zou ik nooit doen! Na de laatste bel spring ik zowat op en ren naar de kantine, op zoek naar Youri. Al snel zie ik hem zitten, bij zijn vrienden. Vastbesloten loop ik op hem af. 'Schatje!' roept hij blij uit, 'waar was je vanmorgen? Ik heb naar je gezocht!' kort streelt hij mijn arm en kijkt me dan in mijn ogen aan. 'Ik was een beetje aan de late kant,' lach ik voorzichtig. 'Kom erbij zitten!' roept Youri uitnodigend en ik schuif op de stoel die naast hem staat. Zijn vrienden grijnzen naar mij en draaien zich vervolgens naar Youri. 'Wanneer gaan jullie neuken?' vraagt de ene en ze krijgen allebei een vurige twinkeling in hun ogen. Ik walg ervan. Youri begint wat te lachen maar geeft geen antwoord. Verontwaardigd kijk ik zijn richting op, moet hij het niet voor me opnemen? Moet hij onze relatie niet verdedigen? Dat het niet alleen om seks gaat? Ik voel dat Youri een kneepje geeft in mijn been. Boos duw ik zijn hand weg en ik loop weg, hier heb ik dus geen zin in. 'Schat, waar ga je heen?' ik hoor zijn vrienden schateren op de achtergrond en met tranen in mijn ogen loop ik naar de toiletten. Hadden Milou en Jeff dan toch gelijk?! Ik snuit mijn neus en koel mijn ogen wat met water zodat je niet te veel ziet dat ik heb gehuild. Als ik de toiletten uitloop staat Youri om het hoekje. 'Liefje wacht! Ze meenden het niet, het was een grapje,' zegt hij en hij pakt mijn arm ruw vast en rukt me naar hem toe. Zijn ogen knijpen samen en er gaat een vleugje angst door me heen. Hij merkt het en langzaam verschijnt er weer een glimlach op zijn gezicht. 'Dat is beter,' fluistert hij en hij pakt mijn hand vast en neemt me mee, terug naar zijn vrienden. Ik geef mijn eigen vrienden wat hulpeloze blikken. Ik weet niet goed wat ik hiervan moet denken. Hij zal het vast niet zo ruw bedoelen... Pijnlijk kijk ik naar mijn arm, de plek waar zijn greep zat is rood. Als we weer bij zijn vrienden zitten zeg ik maar gewoon niks meer, dat is misschien wel beter.