İmkansız

18.

Azra'dan

Denizin aceleyle dışarı çıktığını gördükten sonra Melisi bir türlü idare edip bende Denizin peşinden çıktım. Ama bulamadım. Bu kadar kısa sürede nereye gitmiş ola bilirdi ki. Aramayı düşündüm ama telefonum içerde olduğu için geri dönmek zorunda kaldım. İçerde telefonumu bulup hemen aradım ama telefonu kapalıydı. Aniden neden gitti ki. Belki kızlar bilir diye onların yanına gittim. Ama onlar da bilmiyordu hatta gittiğini bile görmemişler.

"Azra Denizin morali biraz bozuktu. O yüzden gitmiş ola bilir" Deryanın konuşmasıyla ona baktım.

"Neden? Sana söyledi mi sebebini?"

"Söylemedi ama bir derdi olduğu belliydi"

"Bir derdi varsa ben niye bilmiyorum bunu benden niye saklıyo ki" Benden saklamasına üzülsem de şu an Denizi bulmak dışında hiçbir şey önemli değildi.

"Kızlar ben çıkıyorum. Deniz belki eve gitmişdir oraya gidicem. Siz Melise acil bir işi çıktığını söylersiniz"

"Biz de gelelim"

"Hayır şimdi ayıp olmasın Melise ben bir şey olursa size haber ederim" Kızlar tamam dedikten sonra bende hemen çıkıp arabaya taraf gittim. Aynı zamanda Denizi de arıyodum ama hala kapalıydı. Hızlı bir şekilde evine vardım. Kapıyı çaldım ama içerden ses gelmiyordu. Bu kız eve de gelmediyse nerde o zaman.

Bir kaç saatdir dışarıda Denizi arıyordum ama hala bulamamıştım. Başına bir şey geldi diye endişelenmeye başlamışdım. Aynı zamanda da telefonunu durmadan arıyordum. Bu sefer çalmaya başlayınca arabayı hemen durdurup açmasını bekledim.

"Efendim Azra" Sesini duyunca derinden bir nefes aldım. Bir şey olmamıştı.

"Deniz sen kaç saatdir nerdesin?" İstemesem de sesim sert çıkmıştı. Ama bunu hakediyordu şu an.

"Bir şey mi oldu?"

"Sen gittiğinden beri seni arıyorum haberin var mı? Ödüm koptu sana bir şey oldu diye. Neden kapalı o telefonun?"

"Kapatmak istedim. Ayrıca bir şey olduğu yok canım sıkıldı orda bende gittim. Büyütülecek bir mesele yok ortada" Neden benimle bu kadar soğuk konuşuyodu. Sebebini bilmiyorum ama canımı çok yakmıştı.

"Deniz sen iyi misin? Neden böyle soğuk konuşuyosun?"

"İyiyim Azra. Önemli bir şey yoksa kapatıyorum" Bir şey olmuştu ve kendimi tutsam bile gözlerimin dolmasına engel olamadım.

"Tamam sen iyiysen bir şey yok. Görüşürüz" Hiçbir şey demeden telefonu kapattı. Asla böyle davranmamıştı bana. Canım hiç bu kadar yanmamıştı. Ama bir nedeni olmasaydı Deniz asla bunu yapmazdı. Sebebi her neyse öğrenecektim.

Dün gece uyku tutmadığı için sabah geç uyandım. İşe de geç kalmıştım. Hızla hazırlanıp şirkete gittim. Kızlara bu arada Denizin gelip gelmediğini sordum. Geldiğini söylediklerinde şaşırmıştım ama mutlu olmuştum. Tavırları nasıl diye sorduğumda her zamanki gibi olduğu söylediklerinde canım yine yanmıştı. Neden bir tek bana öyle davrandı o zaman. Umarım bu gün de öyle davranmaz. Ben bunları düşünürken şirkete varmıştım. Hemen içeri geçip odama taraf giderken Denizin kendi odasının önünde Muratla konuştuğunu gördüm. Hem de gülerek. Murat elini Denizin kolunun üzerine koyunca sanki kan beynime sıçradı. Ama Deniz bundan hiç rahatsız gibi durmuyodu. Bu daha çok sinirlenmeme neden oldu.