Evlilik Oyunu

-XVII-

Biraz sonra bebeğimizin cinsiyetini öğrenecektik. Ulaş yine benden daha heyecanlıydı. Bu durum çok hoşuma gidiyordu. Çünkü çok tatlıydı.
Elini tuttum. "Bence kız." dedim. Oda bana gülümsedi. "Benimde içime öyle doğuyor." dedi.
"Erkek olursa üzülür müsün?" dedim hemen. Hızla kafasını iki yana salladı.
"Hayır tabiki kızda olsa erkekte olsa çok mutlu olacağım." dedi.
O an hemşire "Doktor Hanım sizi bekliyor Naz Hanım." dedi. Heyecanla ayağa kalkıp ağır adımlarla girdik odaya. Doktorumuz gülümseyerek baktı bize.
"Eveeeet hazır mısınız?" dedi tatlı bir ses tonuyla.
"Hazırız Asuman Hanım." dedim heyecanla. Asuman Hanım beni yönlendirdi ve sedyeye uzandım. Ulaş hemen yanımdaki yerini aldı. Her kontrolde olduğu gibi elimden sımsıkı tutuyordu. Gözü yine merakla ekrandaydı.
Asuman Hanım önce bir jel sürdü karnıma. Soğuk jel her zamanki gibi ürpermeme neden oldu.
"Bakalım bize gösterecek mi cinsiyetini?" dedi. Hepimiz ekrana bakıyorduk.
Asuman Hanım bir süre sonra gülümsedi.
Ulaş "Gördünüz mü?" dedi.
"Var mı tahmininiz?" dedi.
Ben "Kız hissediyorum." dedim.
Ulaş beni destekledi. Asuman Hanım'ın gülüşü büyüdü.
"Doğru hissetmişsiniz. Gözünüz aydın bir kızınız olacak."
Gözlerimden akan yaşlarla Ulaş'a döndüğümde onunda ağladığını gördüm.
"Teşekkür ederiz." dedim.

☆

"Ayyy nerde kaldınız? Ne oldu? Ne dedi doktor?"

Ben bunları unutmuştum. Arabaya yaşlanmış hastane bahçesinde bizi bekliyorlardı. Ulaş cevapladı.

"Güzeller güzeli bir kızımız olacak." dedi keyifle. Kızlar aynı anda bana doğru koştu.
Sanem "Yaa sen demistiiiinn." dedi.
Onlara sarıldım.
Hepsi bizi tebrik etti. Aras "Çok güzel." dedi.
Defne aşık aşık baktı sevgilisine. Ulaş "Darısı size artık." dedi.
İki çiftte gülümsedi bize.

İstikamet ailelerdi. Çünkü iki tarafta heyecanla bunu bekliyordu. Kızımız çok şanslıydı. Ona bu dünyayı güzelleştirmek için her şeyi yapacak bir ailesi vardı.
Camdan dışarı bakarken daldığım hayallerden elimi tutan Ulaş uyandırmıştı.

"Ne düşünüyorsun?"

Gülümsedim. "Kızımızın ne kadar güzel bir aileye sahip olacağını."
Elimi dudaklarına götürüp bir öpücük kondurdu.
"Umarım iyi bir baba olabilirim."
"Bundan hiç şüphem yok."

☆

Kendimi yavaşça yatağa bıraktım. Ulaşta kıyafetlerini değiştirip yanımdaki yerini aldı.
Eliyle saçlarımı geriye atıp yanağıma kısa bir öpücük kondurdu. Onun yaptığı bu kısa temas bile benim hormonlarimi tetiklemeye yetmişti.
Son zamanlarda çok fazla arzuluyordum onu. İstekle baktım gözlerine ama o anlamamıştı.
Uzandığım yerden doğruldum. Yavaş hareketlerle kucağına oturdum. Şaşkınca yüzüme bakıyordu.  Bir sey demesini beklemeden dudaklarını kapattım dudaklarımla.
"Ne yapıyorsun?" dedi inlemeyle karışık bir sesle.
"Seni özledim."
Bu söylediğimle tutkuyla öpmeye başladı beni. Oda beni özlemişti. Hamile olduğum için uzak durmaya zorlandığının farkındaydım.
"Ben daha çok."
Beni yavaşça yatırıp boynuma minik minik öpücükler kondurmaya başladı. Nefesi hızlanmıştı. Benimde ondan farkım yoktu.
"Niye başlattın? Nasıl duracağım şimdi?" dedi memnumiyetsizce.
"Durma." dedim istekle.
"Bebek?" dedi hızla.
"Sorun olmazmış." dedim.
"Kim dedi?"
"Doktora sordum." dedim utanarak. Bu onu gülümsetmişti.
Boynuma bıraktığı minik öpücükler yerini tutkulu öpücüklere bırakınca ikimizde kontrolü kaybetmiştik.

☆

Karnımda hissettiğim dokunuşla uyandım.
"Kızım anneyi uyandırdık."
Gözlerimi açmakta zorlansamda duyduğum bu cümle günümü aydınlatmıştı anında.
"Ne konuşuyordunuz yine?" diye konuştum keyifle.
"Aramızda."
Gözlerimi kocaman açtım. "Vay be demek öyle." dedim sahte bir tavırla. Ulaş güldü. Belimden sarıldı. "Öyle."
Omuz silkip kollarımı bağladım. Boynumdan öptü.
"Şimdiden böyle yaparsanız benim sizinle işim var. Anne kız arasında mı kalacağım ben"
Güldüm. "Bir kere benim kızım annesine her şeyini anlatacak. Bizim senden gizli aramızda konuştuğumuz şeyler olacak. Mesela kızımız bir sevgilisi olunca gelip bana anlatacak."
Geri çekilip ciddi bir şekilde bana baktı. "Sevgilisi olamaz o yüzden konuşamazsınız." dedi. Bu hâli beni daha da güldürdü.
"Olacak Ulaş. Sen buna karışamayacaksın." diye konuştum. Daha da gıcık olmasını sağladım.
"Ne demek karışamayacaksın ya? Babasıyım ben onun karışırım."
Ben kahkaha attım.
"Yaaa yerim seni. Çok tatlısın." Yanaklarını sıkıp kocaman bir öpücük kondurdum.
"Benimle dalga geçiyorsun dimi şuan?"
Sımsıkı sarıldım.
"Hayır söylediklerimde ciddiyim. Yaşanacak bunlar." dedim.
Çünkü yaşanacaktı. Bizim kızımızda büyüyüp aşık olacaktı. Kendi istekleri,tercihleri olacaktı. Bizde ona iyi ebeveyn olup her kararında yanında olacaktı. Ailem benim kararlarıma her zaman saygı duydu. Her şeyi onlara danışabildim. Bende öyle bir anne olmak istiyordum. Kızımın korkup anlatmaya çekindiği bir annesi olmasın istiyordum. Ulaş'ın da harika bir baba olacağına emindim.

"Haklısın." dedi.. Sesinde hüzün vardı.
"Ulaş şimdiden buna üzülemezsin."
Ulaş gülümsedi. " Haklısın. Doğsun,büyüsün biraz."
"İsim düşündün mü?" dedim heyecanla.
Ulaş gülümsedi. "Güneş..." dedi huzurla.
Gülümsedim.
"Neden?"
"Çünkü öyle bir etkisi oldu hayatımıza daha doğmadan." Gözleri doldu. Ben bu adama aşık olmakta çok haklıydım.
"Öyle oldu."
"Sen düşündün mü?" dedi merakla.
Kafamı iki yana salladım.
"Ismini senin koymanı istiyorum çünkü."
"Güneş nasıl peki?" dedi heyecanla.
"Güneş olsun. Varlığı ile içimizi ısıtsın. Güneş gibi parlak bir geleceği olsun."
Kafami göğsünden kaldırmadan yanağına bir öpücük kondurdum.

"Ben bize kahvaltı hazırlayayım." dedi yataktan kalkarken.
Aşkla baktım arkasından.
Ben çok şanslıydım ve her gün ne kadar şükretsem azdı. 
İyi ki bana aşık olmuştu. İyi ki biz evlenmiştik. İyi ki onu sevmiştim. Hayatımda olduğu her an iyi ki demiştim onun için. Her geçen gün için de iyi ki...

Gelecek için iyi ki...

Bölüm Sonu

Sona yaklaşıyoruz. Düşüncelerinizi benimle paylaşırsanız çok mutlu olurum ❤