ALFA'NIN GELİNİ

3.bölüm/ yasak bölge

Annem ve ben tek başımıza bu küçük evde yaşıyorduk.
Neyseki Annem bugün erken uyumuştu ve Geldiğimizi farketmemişti.

çok şükür.

Annemin, en sevdiğim yanlarından birisi de ağır uykusuydu.Açıkçası bana edeceği nutukları ve kafama yiyeceğim bir terliği şuan hiç çekemezdim.  Şimdi küçük odamda yere bir yatak sermiş bir şekilde üçümüz de uzanıyorduk.
Kızlar ailerinden izin almıştı bende kalmak için.
güya bizde festivale bu sayede gidicektik. hiç görmediğimiz dünyaları görecek, eğlenecek, ve hiç olmadığımız kadar özgür olacaktık.  sonra eski dünyamıza hiç bir şey olmamış gibi dönecektik. Tabiki hiç bir şey istediğimiz gibi gitmedi.  her şeyi elimize yüzümüze bulaştırmıştık. Eğlenmek bir yana hiç görmemem gereken bir kişiyi görmüştüm. Alfa kurdu...
Onu düşündükçe içimdeki Garip sızıya engel olamıyordum. O resmen kanlı canlı yanımdaydı. Üstüne üstlük bana dokunmuştu. Tanrım sıcak vücudunun ısısı bile çok gariptii. Onun aurası gerçekten de çok güçlüydü. Karanlıkta bile onun büyük oteritesini, ben buradayım diyen gücünü hissetmiştim.

Üçümüz de uzanmış tavana bakıyorduk.
Ben düşüncelere dalmış iken vera yaklaşık bir saattir çok bilmiş gibi konuşan kırca'yı dinliyordu. Kırca için söz konusu konuşmaksa, bu işin hakkını veriyordu gerçekten.
"Cidden aklına o kadar bilgi nasıl sığıyor" vera benim hislerimin tercümanı olmuştu. Kırca, aklımıza gelebilecek en saçma şeyleri bilirdi. Onun aklı Garip olan ne varsa itirazsız kabul eder.
Durmadan araştırırdı. Hele söz konusu kurtlarsa. Belki de onların bile bilmediği şeyleri biliyordu.

Kırca'nın gözlerini kibirle parladı.
"Aslında biz buna halk arasında zekilik diyoruz"
"Hah! İnsanların hayatına burnunu sokmak mı zekilik. bundan vazgeç artık! Bırakalım Zeyna Kendi kararlarını kendisi versin "

Karar vermek mi? Cidden oraya gidiceğimi mi düşündüğümü mü düşünüyorlar. Bir daha öyle bir hata yapmam ben.
İnanılmaz gözlerle onlara baktım
"Oraya gideceğimi düşünüyorsunuz?"
Aynı anda"evet " dediler. Gayet sakin ve emindiler. Açıkçası ben ne olayım ki arkadaşlarım ne olsun.
Vera bana dönüp yaklaşıp başını omzuma koydu.
"Belki bir mucize olur ve-"
"Lütfen bu konuyu kapatalım artık. Oraya bir daha gitmeyeceğim ve bu konu kökten kapansın. Yakalanırsak bizi asla affetmezler. Ayrıca mucizelerin olmadığının en büyük kanıtıyım ben. Annemde bir aralar senin gibi düşündü! Mucizelere inandı ve gerçeği göz ardı etti. Unutmayın ki gerçekler göz ardı edilmekten hiç hoşlanmazlar ve bunun acısını iyice gösterirler. Boşuna dememişler gerçekler acıdır!" onları hayal dünyasından uyandırmalıydım. Çünkü Bu bölgenin kuralları katıydı. Ve çiğnenilmeyi asla kabul etmezdi. Vera ve kırca ağzı açık bir şekilde beni dinlemişlerdi.

"Ama" dedi Vera sanki hiç etki etmemiş gibi"  alfa kurdun sözleride bir kanun"
"Kendi halkı için" diye söyledim. Benim için değil, bizim için değil . Yani umarım değildir.

Kırca yataktan kalkıp bağdaş kurup oturdu"Oraya gitmeliyiz" dedi kararlı bir sesle.
"Hangi vasıfla? Yasak ülkenin kabul edilmeyen bir kızı olarak mı?" diye karşılık verdim.
"Bugün bile canımızı zor kurtardık. " Dedim. Uzanıp konuşmak yerine Bende hemen doğrulup onun gibi bağdaş kurup oturdum.
"Ayrıca unuttum sanma " dedim işaret parmağımı ona yönlendirerek "Başımızı nasıl belaya soktunu! Resmen bir kurtadama sataştın! Yetmedi onu erkekliğinden vurdun! Güya dikkat çekmeyecektik! Masanın üstünden bağırdın ya!"
Yaşadığım olay yüzünden bu konuyu atlamayacaktım. Böyle bir hatayı yapmamalıydı. Sözlerim üzerine bakışlarında pişmanlık gördüm. Dudaklarını büküp bize en masum bakışını atıyordu. Cidden bu konuda başarılıydı.
"Özür dilerim " diye fısıldadı. "Bana ne oldu anlamadım? Sinirim mantığım üzerine geçti. Böyle olmasını istemezdim gerçekten. Sizi tehlikeyle bilerek asla atmam"
"Senin sinirinin önüne geçecek bir mantığın Yok " dedi Vera. Sesi uykulu geliyordu.
Tüm bu aksiyonun üzerine huzurla uyuyacak gibi gözüküyordu.