ALFA'NIN GELİNİ

9.Bölüm (Umut yok......)

'annenin önemli görevini yerine getirdin mi diye sormak için, annenin yanına gidiyorum "

titreyen ellerimle Mesajı defalarca okudum.. 
Vücudumdan  kanımın çekildiğini hissediyor,başım dönüyor, midem bulanıyordu. İçimde kısa bir kıyamet kopmuştu.. şimdi ne olacaktı? Gerçeklerden bir tabutun
İçine mi gidicektim.

"Zeyna İyimisin " dedi vera endişeli bir sesle. Ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.
Ama benim verecek bir cevabım yoktu.

İyi değildim.. çünkü ben iyi bir insan değildim.

"Kızım başına falan mı vurdular"
Kırca endişeli bir tavırla yanıma gelip, beni kontrol ediyordu.

Ben ise hala telefona bakıyordum.

Her şeyin Sonu yaklaşmış mıydı?

cevap vermememin üzerine Kırca, elimden telefonu çekip almıştı.
Gözleri mesajı okuyunca büyümüş, korku her tarafımızı esir almıştı.

"Ananı..." Dedi hayretle.

"Ne yazıyor"

Onlar şokularını yaşarken, ben Hala put gibi ortada dikilmiştim.

Yaşama dair herhangi bir belirti gösterecek durumda değildim.

Aklım sonunda çalışmayı idrak etmişti.
"Ne yapacağım" diye feryat ettim.

"Ara hemen bir yalan uydur.!!
Yoksa yakalanacağız. Yakalanırsak bu Alfa önce seni, Sonra bize s.."

Kırca'nın cümlesinin devamını getirmesine izin vermeden, hemen telefonumu alıp sessiz bir kenara koşup yalım'ı aradım.

Kalbim son dakikalarını yaşıyormuş gibi atıyordu.

Ağlamak istiyorum sadece..

Telefon çalmaya başladı.. lütfen aç, lütfen...

"Efendim"

Kalın sesi kalbimde bir kriz yaratırken.
Telaşla konuşmaya başladım.
"Neredesin"

"Benim sana bunu sormam daha mantıklı değil mi"

Mantık yok, bu işte artık mantık yok!!

"Yalım" dedim ağlamaklı bir sesle.

"Tam şuan senin klanını olduğu bölgeye gidiyorum."

"Hayır! Dur lütfen" dedim telaşla.

"Neden?Bu saçmalığa son vereceğim Zeyna"

"Bunu konuşmuştuk " diye sesimi yükseltim. Gözümden bir yaş firar etmişti.

"Beni bu denli yüz üstü bırakacak sebebi de öğrenemek istiyorum"
Boğazımda Koca bir yumru oluştu. Ağrıyan başımı duvara yasladım.

Gelen seslerden anladığım kadarıyla araba kullanıyordu şuan. Ve benim uydurduğum yere gitmek üzereydi.

Kesik kesik nefes aldım.
"İlişkimizi kendi aramızda, adını koyana kadar saklıyacağımızı sanıyordum"

Bıkkın bir nefes aldı.
"Bekle arabayı sağa çekeceğim"

Bir süre sonra Arabanın durma sesi gelmişti.

Vera ve kırca tedirgin ve korkuyla bana bakıyorlardı. Bende onlara üzgün bir şekilde baktım. Şuan müjdeli bir haberim yoktu.Vücudumun ağırlığını duvara verdim.