📌Açık cinsellik ön plandadır. Rahatsız olacaklar lütfen okumasın.
Kapak tasarımı : @writerladyy
/
Yetişkin içeriktir. Gerçek olay ve kişilerle bir bağlantısı yoktur.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ekranda gördüğüm yazı karşısında resmen betim benzim atmıştı. Bu adam beni hangi yüzle arıyor, hangi yüzle yeniden yollarımızın kesişmesine sebebiyet veriyor olabilirdi bilmiyorum fakat kafasında, beni bitirmeye yönelik bazı planlar olduğu kolayca anlaşılabiliyordu çünkü en son arayacağı insan bendim ve işi düşmeseydi asla aramazdı, buna emindim...
Dalga geçer gibi, tiksintiyle ekrana bakmayı sürdürüyordum.
Telefon araması kapandıktan sonra anlık gelen bir rahatlama ve yine aynı zamanda oluşan tuhaf bir merak duygusu beni ele geçirmeye hazırlanıyordu ki, Balkan'ın gelmesiyle ona bakmış ve telefonu yan tarafıma bırakmıştım.
"Uyumuş..."
"Ah, evet ama altını değiştirmen gerekiyor."
Yüzümü buruşturup konuştuğumda, alayla gülümsemiş ve daha tam olarak oturmadan beşiğe doğru ilerleyip onu kucakladığı gibi odadan çıkmıştı. Onu uyandıracağını, beşikten çıkarmasına gerek olmadığını söylesem bile dinlememişti galiba kokunun odaya sinmesinden ve benim rahatsızlık duyacağımdan korkuyordu. Balkan'dı işte, tuhaftı...
Onların arkasından bakarken, aynı zamanda Balkan'la onun odasında geçirmiş olduğumuz dakikaları hatırlayıp duruyor ve derin bir haz duyuyordum. Heyecanlanmıştım, heyecanlandırmıştı...
Kendi kendime gülümsemeye devam ederken, hemen bacağımın yanında bulunan telefonun titremesi ile birlikte o yöne bakmıştım. Akın yine arıyordu, tanrım benden ne istiyordu? Telefonu elime alıp, açtım. Derdi neymiş öğrenmek istiyordum...
"Fulya, neredesin? Neden cevap vermiyorsun?"
"Sana hesap mı vereceğim?"
"Eda'nın kapısının önünde seni bekliyorum, konuşmamız gerekiyor."
"Ben konuşmak istemi..."
Suratıma kapatmıştı!
Sinirlerim olabildiğince bozulmuş ve içimde inanılmaz bir öfke patlaması yaşanmıştı. Bu adam ne cüretle bana hesap sorabilir, ne cüretle beni ayağına çağırabilirdi! O kimdi veya kendini ne sanıyordu bilmiyorum ama benim ona haddini bildirmem gerekiyordu!
"Şu adam, Akın Akabey... Seni arayan o muydu?"
Balkan kucağında kızı eşliğinde kapıdan içeri girdiğinde, gözlerim sonuna kadar açılmıştı. Beni yanlış anlasın veya ona karşı bir şeyler hissedip hissetmediğim hakkında şüphelere düşsün istemiyordum. Sadece ona ait olduğumu bilsin, Akın hakkında kafasına hiçbir şey takılmasın istiyordum.... Sonra aklıma, Akın'la geçirdiğimiz zamanlar gelip duruyordu. Sevişmelerimiz, konuşmalarımız, bana ne yaparsa yapsın onu affetmem...
