{^-^} Part [5]

1.2K 115 8
                                    

Unicode

ဒုန်းဒိုင်းဒုန်းဒိုင်း....

တီးတောင်တီးတောင်..

ခလွမ်းခလွမ်း..

"အမလေး ဘုရား!!."

ဘဝသည် ဘယ်ကတည်းကဇာတ်နာစရာကောင်းလဲမသိ။ နိုးစက်သံတောင်လန့်နေရသည်။

သာမန် အီးညောင် အီးညောင် နှိုးစက်သံနဲ့ အလုပ်မဖြစ်မှာစိုး၍ တစ်ခါတည်းအပြီး ဒုန်းဒုန်းဒိုင်းဒိုင်း နှိုးစက်သံကိုထားတာမို့ အသံကြားတာနဲ့ တစ်ခါတည်းလန့်နိုးပြီးသား။ အဆစ် ဘုရားတောင် တလိုက်သေးသည်။

နှိုးစက်ကို ချချင်လို့ ချထားခြင်းမဟုတ် အကြောင်းရှိ၍သာ ချထားခြင်း။

ဒီနေ့ဘာရယ်မဟုတ် မနက်စောစော ခြံနားတစ်ဝိုက်လမ်းလျှောက်ထွက်ရင်း jimin မှာထားသည့် စတော်ဘယ်ရီပင်အားတိုးဆေး သွားဝယ်ရမည်။

မနေ့ညက စတော်ဘယ်ရီခြံထဲ ညနက်သန်းခေါင်ထိနေခဲ့သော jimin သည် အိမ်ထဲပြန်ဝင်ဖို့ စတော်ဘယ်ရီပင်အားတိုးဆေးနှင့် ညှိနှိုင်းခဲ့ရသည်။

မနက်ခါသေသေချာချာလိုက်ဝယ်ပေးမည်ဟု ဆိုကာ တစ်ခါမျှမရောက်ဖူးတဲ့ ဘူဆန်ရဲ့ လမ်းသွယ်သွယ်တွေကိုလျှောက်ဖို့စဥ်းစားရင်း ကတိပေးခဲ့မိသည်။

နာရီကြည့်လိုက်တော့ 5 နာရီထိုးပြီ။ ကွတ်တိပဲ။

ညဝတ်အင်္ကျီကိုလဲကာ အားကစားကုပ်တစ်ထည်လျှိုလိုက်ပြီး ဖိနပ်ကိုသေသေချာချာစီးလိုက်သည်။

ပြေးတော့မယ်ပေါ့..။

"jungkook!."

အိမ်ပေါက်ဝမှ.ထွက်မည်ကြံတုန်း ဘယ်ကဘယ်လိုပေါ်လာမှန်းမသိတဲ့ ဝိညဥ်ဖြူလေးသည် သွားမည့်ခြေလှမ်းတွေအားဟန့်တားလိုက်သည်။

"ပြောလေ jimin."

"ဟို စတော်ဘယ်ရီပင် အားတိုးဆေး မေ့မယ်နော်"

"မမေ့ပါဘူး မှတ်မိပါတယ် သွားပြီနော်."

"jungkook.."

ပြေးထွက်တော့မည့် ခြေထောက်တွေအား ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်ပြီး သမင်လည်ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။

"ဟို...ကျနော်လဲလိုက်ခဲ့လို့ရလား."

"အော်..လိုက်ချင်တာများ လိုက်ခဲ့လေ သွားမယ်."

Ghost...♥Where stories live. Discover now