Aniden

18

Zaman... Bazen ilaç bazense zehirdir...
Peki ya benim için hangisiydi, hangisi olacaktı? Günler birbir ilerliyordu bu akşam ise abimle tanışacaktım... Ne garip...

Su yeşili boğazlı kazağımı giyinip üstünede yine su yeşili bi ceket almıştım. Makyajımı ve saçlarımı da yaptıktan sonra tamamen hazır olmuştum. Yemeğe daha vardı babam ve abim birlikte gelecekti bende o zamana kadar yürüyüşe yapmak için evden çıkmıştım.

10 dakikalık yürüme sonrasına yürüyüş alanına gelmiş hafif bi tempoyla koşmaya başladım. Abi şahsiyetine nasıl davranacaktım ne yapacaktım hiç bir şey bilmiyordum kafam darma dumandı ve ben boğuluyordum...

Biraz koştuktan sonra restoranta gelmiş onları bekliyordum. Sakindim belkide öyle olduğumu düşünüyordum.

"Kızım" diyen babamın sesiyle ayağa kalkıp arkama döndüm ilk babama baktım daha sonra yanında duran abime!

Tanıyordum onu o da beni tanıyordu geçen yıl her şeyimi alaya alan ama en zor günümde de yanımda olan Uraz'dı...

Yüzümde hiç bir ifade yoktu hiç bir şey demeden babama döndüm gülüyordu mutlu olduğu gözlerinden belliydi.

"Hadi tanışın geç oldu çok zaman kaybettiniz biliyorum ama artık öyle bir şey olmayacak her şey düzene girecek." dedi.

"Ben Uraz abin." deyip sakin bir sesle elini uzattı onunda yüz ifadesinden hiç bir şey anlaşılmıyordu ve emin olduğum bir şey vardı ikimizde duygularımızı gizleyebiliyorduk.

Beni tanımamazlıktan gelmişti peki alâ öyle olsun.

"Bende Kumsal kardeşin." dedim onun gibi sesim buz gibiydi.

"Memnun oldum." dedi kaşını kaldırdıp.

Bende onun gibi kaşımı kaldırıp "Bende." diyerek kalktığım sandalyeye geri oturdum.

"Hadi oğlum sende otur hep birlikte yemek yiyelim daha konuşacak çok şeyimiz var." dedikten sonra ikiside karşıma geçip oturmuştular.

"Hoşgeldiniz efendim menüleriniz." diyen garson ile hepimiz siparişimizi vermiştik.

Burada tek mutlu olan kişi varsa o da babamdı sürekli gülüp konuşuyor hem bana hem de Uraz'a karşı sevgi gösterisinde bulunuyordu ve bir şey daha anlamıştım Uraz gerçekten babama değer veriyordu...

Yemeğimizi bitmiş tatlılarmızı yiyor ve de kahve içiyorduk Uraz ile aramda bi gerginlik çıkmamış gerekmedikçe de onla muhatap olmamıştım.

"Kumsal, Urazda artık bizimle yaşayacak senin odanın karşısı Uraz'ın. Bu gece Uraz misafir odasında kalacak yarın ikiniz alışverişe çıkarsınız daha sonra bende size eşlik etmeye gelirim olur mu?" diyen babamla çeneme bulaşan çikolatayı peçete ile silerek babama bakıp konuştum.

"Baba yarın sen ve Uraz gidip alışverişinizi yaparsınız bana gerek yok Uraz'ın zevklerini bilmiyorum zaten."

"Biraz kaynaşmanız için iyi olacak ev alışverişi de yapın mutfakta çok eksik var artık aile olduk sürkeli dışarıda yiyemeyiz ayrı ayrı yemek yemekte yok."

"Peki yemekleri kim yapacak?"

"Sevil Hanım kendisi bizden yaşça büyük 57 yaşında hem evi temizlemek için hemde akşam yemek yapmak için gelecek ama sadece hafta içi. Haftasonu yemeği dışarıda yeriz ya da hep birlikte yaparız." demesiyle 'anladım' diyerek başımı salladım.

Tatlılarımız ve kahvemiz bitmiş eve gelmiştik Uraz'a evi gezdirmiştim

Allah'tan çok büyük bi evimiz yoktu...