Aniden

21

"Kumsal yemek hazır gelmeyecek misin?"" diyen Uraz ile çözdüğüm soru bankasının kapağını kapatıp kapıya doğru döndüm.

"Geliyorum babam geldi mi?"

"Hayır avukatı ile olan bı görüşmesi varmış geç geleceğinin söyledi."

"Anladım o zaman biz yiyelim." deyip sandalyeden kalkıp ona doğru yürüdüm. Birlikte odamdan çıkıp mutfağa geçtik yemekler ve masa hazır olduğu için direkt sandalyeye oturup yemeğe başladık.

"Yapamadığın soru olursa bana getirebilirsin." diyerek ilk konuşmayı yine Uraz başlatmıştı.

"Olur ama müsait olur musun ki finaller başladı diye biliyorum." diyerek karşılık verdim ona.

"Ewet başladı ama sana zaman ayıracak kadar zamanım var merak etme." dedi.

"Teşekkürler, sen ne okuyordun?"

"Mimarlık."

"Eminim ki babam demiştir diye mimarlık seçtin."

"Ewet normalde başka bir şey istiyordum yani küçükken hayalim hep hukuk okumaktı." demesiyle ikimizde buruk bir şekilde gülmüştük.

"Kim bilir belkide sonradan okursun içinde kalmaz." dememle başını iki yana sallayıp 'sanmıyorum' dedi.

"Yanlış anlamazsan bir şey soracam?" diyerek ona baktım.

"Tabi sor." demesiyle pat diye o merak ettiğim soruyu sordum.

"Annene ne oldu görüşüyor musun?" dedim.

"Annem iki yıl önce vefat etti bir kaç ay sonra üçüncü yılı olacak. Hastaydı hastaneye yatırdık son günleri kalmıştı bi numara verdi ara gelsin diye verdiği numara babamızın numarasıydı ve de geldi annemle konuştular daha sonra benle konuştular annemde vefat edince buraya bu şehire getirdi beni."

"Ben çok üzgünüm ne diyeceğimi bilmiyorum."

"Sorun yok alıştım."

"Annenle nasıl bi hayatın vardı?''

"Çok güzel çok çok güzel annem benim mucizem her şeyimdi ne kadar mutlu olsakta hep o baba eksikliğini hissediyordum işte. Senin annen nerede peki?"

"Bilmiyorum yurt dışında olması lazım geçen yıl babamla boşandılar."

Konular böyle açılmış her şeyi konuşmuştuk ikimizde hâlâ yararlı iki çocuktuk. Büyümeye çalışıyorduk, hayatımızdaki onca olumsuzluklara rağmen...

&&&&&&&&&&&&&&

Ağrıyan kolumla gözlerimi açtım etrafa bakıp ne olduğunu anlamaya çalıştım. Dün gece olanları hatırlayınca gözlerim yanımda uyuyan Uraz'a döndü. Dün gece film izlemiştik filmin sonunda 'anne' ölüyordu bu drama filminde hem ben hem de Uraz da çok etkilenmiştik ikimizde kötü olunca birlikte uyumuştuk. Yana doğru dönüp Uraz'ı inceledim beyaz tenine inat kömür gibi simsiyah saçları vardı. Hafif çıkmış sakallarının üstünde elimi gezdirdim bebek gibi uyuyordu çok masumdu... Elimi yanağından çekip saçlarını okşadım düşünmeden edemedim belkide birlikte büyüseydik bunları gizli gizli yapmak yerine hiç utanıp çekinmeden yapardım sıkı sıkı sarılırdım mesela ona. Ellerim gür saçlarında kaybolmuştu saçları yumuşacıktı.

Uraz'ın birden elimi tutup yanağına koymasıyla kaşlarımı çattım gözlerini açıp gözlerime baktı uzun uzun.

"Keşke birlik büyüseydik." diye başladı konuşmaya. ''Mesela biri sana karıştığında ilk bana koşup söyleseydin ya da birini sevdiğinde biriyle kavga ettiğinde hiç biri olmazsa bile benle şakalaşsaydın çok isterdim Kumsal. Senle birlikte büyümeyi gerçekten senin abin olmanı bana 'abi' demeni çok isterdim." deyip yataktan kalkıp odadan gitmişti. Derin bi nefes alıp verdim ne diyebilirdim ki.. Bende çok isterdim...