Aniden

25

Ben: Emre.

Eaniden: Efendim Kumsal?

Ben: Ne yapıyorsun?

Eaniden: Ders çalışıyordum.

Ben: Bende ara vermiştim sana yazmak istedim.

Eaniden: Bi sorun mu oldu?

Ben: Hayır sadece senle konuşmak istiyorum.

Eaniden: Bugün yüzünden mi?

Ben: Ewet.

Eaniden: Açıklama yapmana gerek yok Kumsal.

Eaniden: Konuyu kapattım deşmekte istemiyorum.

Ben: Ama bana karşı soğuksun Emre hissediyorum.

Eaniden: Bilerek yaptığım bir şey değil.

Eaniden: Her neyse belki müsait değilsindir Emre ile dışarıya çıkacaksın çünkü o öyle diyordu bizde sonra konuşuruz.

Ben: Emre yapma böyle lütfen.

Eaniden: Neyi yapma Kumsal?

Eaniden: Bak sakince düşündüm bugün olanları tarttım anladım ki senden uzak durmam en iyisi.

Ben: Değil, değil işte Emre anlamıyorsun.

Eaniden: O çocuk açık açık bana biz Kumsal ile birbirimizi seviyoruz onun için geldim Kumsal'dan uzak dur dedi. Sırf adım Emre'ymiş diye kendini bana yakın hissetmişsin aklını karıştırmışım ve daha bir sürü şey...  Seni asıl tanıyan oymuş sana iyi gelen oymuş.

Ben: Önceden ewet ama şu an hayır.

Ben: Şu an bana iyi gelen sensin o değil.

Ben: O benim için bı hevesti ewet bana iyi geldi hakkını ödeyemem kötü bi zamanda mucize gibiydi ama o kadar.

Eaniden: Haklısın mucize.

Ben: Emre sadece kelime bulamadım.

Ben: Bak lütfen daha kaç kere diyecem ona karşı artık bir şey hissetmiyorum.

Eaniden: Peki ben, ben senin için ne ifade ediyorum?

Ben: Emre..

Eaniden: Tamam Kumsal üzme kendini iyiyiz bi sorun yok ben anlayacağımı anladım zaten.