Bu ışıltılı hayatı ben seçmedim askim

Feriha hanım karşıda ki dağları siz mi yarattınız

-İkra pov

Okula geç kalıyorum. Koşuyorum. Düşüyorum. Çaktırmıyorum. Merve  camdan beni görüyor gülüyor. Bazen diyorum ki acaba arkadaşlarımız neden bizi üzecek şeyleri neden bu denli üsteleyerek devam ettiriyor. Başkaları üzemesin diye mi? Neyse o güzel okulumun kocaman kapısından içeri giriyorum. Arap orda beni bekliyor. Bizim kedimiz. Ha biz derken Betül, Betül Büşra ,Zehra, Merve ve tubadan bahsediyorum. Araplara benziyordu. Bizde adını Arap koyduk. Mamasını verdim. Umut hoca yine bana öldürücü bakışlar atarken kulaklığımi çıkarmadan merdivenlerden geçtim. Daha doğrusu koştum. Ben Betül değildim. Ve geçen sene ki devamsızlık seruvenimden sonra (42 buçuk gün) geç yazılmaya pek hakkım yoktu.

Merdivenler beni yoruyordu. Ağlamak istiyordum. Okulun ilk haftası olmasına rağmen bu okula gelmek istemiyorum. Herkes buraya gelmek için kapıda sıraya dizilirken ben bu yerden nefret ediyordum. Tek gitmeme nedenim arkadaşlarımdi. En üst kata çıkmak canımdan can aldığı için dinlendim. Ben vazgeçemem ve hocalar geçiyordu. Koşarak çıktım. Hemen sirama geçtim. Klip izliyorlardı. İlk ders matematikti ve ben matematikçi değilim. Uyudum.

Açım. Kimse hiç bir şey getirmemiş olduğu için kantine indik. Kantin sırasınin baş müdavimi o grup. Hiç hoşlanmıyorum. Onlar yüzünden başımıza bir şey gelicek eminim.

Merve benimle dalga geçiyor, Betül Büşra trip atıyor, Betül neden bahsediyor inanın ben de bilmiyorum. Ben ortaya kimsenin onaylamadığı etik olmayan bir fikir atıyorum. Ben onaylıyorum. Herkes beni lincledi. Ok.
Ders bos. Bahçeye iniyoruz Zehra ağlıyor hava soğuk diye. Arka bahçeye gidiyoruz.

Okul bitti. Zehra beni yolun ortasına her devasinda ittiği için arabalar ile burun buruna kalıyorum. Sonra tuba, Betül ve zehrayla vedalasiyorum. Tuba el sallamıyor. Şarkı dinliyorum. Hafif Yağmur.

Yine o çocuk bazen beni takip ettiğini düşünüyorum. Her yerde karşıma çıkıyor. O ağaçlı yoldan geçmek için yolu uzatıyorum. Bunlar benim rutin hayatımın rutin parçaları. Tek değişen arkadaşlarımla geçirdiğimiz güzel anılar. Bunu düşünüyorum. Onları. Yaralı bir kuş çıkıyor önüme.
Öldü.

Eve gidiyorum. Uyuyorum. Son zamanlarda çok kabus görüyorum. Mental sağlığım bu kadar iyiyken biraz garipsedim bu durumu ama önemli değil. Ferihayla oynuyorum.
Yeni kitaba başladım. " Kinyas ve Kayra". Uykum geldi. Uyuyorum.