"Kuşaktan kuşağa geçer Hester'in görevi, ya Gölgelerin Hanımıdır ya da Efendisi."
~
"Renklerin melodileri vardır Hesper, fısıltıları ağıtlar yakar. Duyarsan eğer o mırıltıları kadimsindir, anladıysan aziz. Eğer eşlik edersen gökkuşağının gölgeleriyl...
Gölgeler medyada olduğu şekildeler, nedenini bilmiyorum fakat satır arasına ekleyemedim görseli. O nedenle medyaya bıraktım. Ayrıca Alanor'ın gözleri de sağ alttaki gibi bir renkte
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7. Bölüm: EZİLEN KALP KIRIKLIKLARI ꕥ
Herkesin şaşkın bakışları pencerelerden dışarı kayarken, siyah ve altın sarısı huzme iyice artmıştı. Göğsüne dayalı avuçlarım yumruğa dönerken gözlerim irice açıldı. Sırtımda ve enseme sarılı ellerde en az benim kadar kasılmıştı. Gökyüzünde süzülen ışığa şaşırdığım kadar şaşkındım şu anda Aeon'un göğsünde olmaktan.
Sık nefesleriyle birlikte sıkıca bedenimi sarmış ve çekmişti kendisine, öyle kuvvetli bir refleksle.
Sırtımdaki eli bulunduğu yere yapışmış gibi kıpırdamıyordu, keza ensemdeki eli de öyle.
Ben şaşkın şaşkın onun beyaz takım elbisesinin sardığı göğsüne bakarken insanların şaşkın nidaları, bazılarının korkulu haykırışları kulağımı doluyordu. O anda, öyle büyük bir güç hissettim ki bedenim benden izinsiz sanki bir anda geriye çekilmiş gibiydi.
Hızla onun bedeninden ayrılırken dışarıdaki o siyah ve altın rengi ışık huzmesi ağır ağır bedenime aktı.
Xaton'ın ne ara ayağa kalkıp kılıcını aldığını, önüme geçip o huzmeye karşı bir bariyer oluşturduğunu anlamamıştım.
"Xaton." Dedim huzmeden hissettiğim o efsunla birlikte, o hissettiğim şey evin hissiydi. Bu ışık huzmesi, içerisindeki o güç bedenime akın etmek istiyordu.
Xaton ona mırıldandığımı duyduğu an kılıcını bir anlığına hafifçe eğdi, ancak hemen toparladı ve kılıcı hala havada tutarken başını bana çevirdi. Şaşkın gözleriyle birlikte süzdü beni. "Leydim, bu," söyleyecek o terimi bulamıyor gibi duraksadı. Gözleri benden kayıp hala ağır ağır, sanki iznimi bekler gibi havada süzülen huzmeye kaydı.
"Sorun yok." Diyerek bir elimi omuzuna koyduğumda kılıcı indi, o bir adım kenera geçerken ben bir adım ileri atıldım. Huzme sanki bunu bekler gibi olduğundan daha hızlı bir biçimde bana geldi ve çevremi sardı.
