"Kuşaktan kuşağa geçer Hester'in görevi, ya Gölgelerin Hanımıdır ya da Efendisi."
~
"Renklerin melodileri vardır Hesper, fısıltıları ağıtlar yakar. Duyarsan eğer o mırıltıları kadimsindir, anladıysan aziz. Eğer eşlik edersen gökkuşağının gölgeleriyl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
24. Bölüm; ZAFER ꕥ "Onun kalbinin atışları benim en güzel melodimdi. Kalbinin tınısı aynı zamanda kalbimde atıyordu."
Garipti. Evet, benim bir kişinin yanında bu kadar gerilmem kesinlikle garipti. Ben Alaxy Amaya Nigreos'un kendisiydim, kimseden gerilmez, utanmaz, çekinmez ve kimseden korkmazdım. Ancak Album evreninin baş tanrıçası olan Tanrıça İris bu konuda tamamen bir istisnaydı. Ve bu birazcık gururumu zedeliyordu.
Kendinden emin gözlerinde gökkuşağının her tonu vardı. Geçişli bir şekilde her rengi görebiliyordum. Saçları beyaza kaçan sarımsı bir tondaydı ve saç uçları da aynı elbisesinin eteklerinin uçları ve gözleri gibi gökkuşağının her tonunu taşıyordu. Biraz küçük görünüyordu, ilk bakışta yüz tipi on sekiz yaşında bir kızı andırıyordu. Fakat tekrar baktığında yüzündeki olgunluk onu yirmi beş yaşındaki bir kadına dönüştürüyordu.
Elindeki kadehten şarabı içerken sertçe bana bakıyordu, bana ve eşime, Darcy'e.
Artık öfkelenmeye başladım, çünkü gerçekten beni geriyordu. Gözlerimi kaçırırken öfkeli bir iç çektim. O anda ondan gelen ses beni daha da sinir etti. "Bir sorun mu var leydi? Asırlar önce kendi diyarımdan beni kovduktan sonra bana ihtiyacınızın olması epey komik."
Gözlerimi ona çevirdim ve sabırlı olamayacağım söylen bir ifadeyle baktım. "Tanrıça İris benimle eğlenmek istiyorsanız bunu önermem."
Kaşları eğlenerek kalkarken bir yudum daha aldı ve dudaklarını araladı. "Album'dan ve hatta diyarından oldukça uzaklarda böylesine bir tehditle kendini küçük düşürmüyor musun?"
