"Kuşaktan kuşağa geçer Hester'in görevi, ya Gölgelerin Hanımıdır ya da Efendisi."
~
"Renklerin melodileri vardır Hesper, fısıltıları ağıtlar yakar. Duyarsan eğer o mırıltıları kadimsindir, anladıysan aziz. Eğer eşlik edersen gökkuşağının gölgeleriyl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3. Bölüm; ALACA AY RESİTALİ ꕥ
Revire girip beyaz, soğuk çarşafların arasında uzanan ve kuzeniyle sohbet eden Kowu'ya ilerledim. Weistra onunla dalga geçercesine gülüyor ve Kowu somurtkan bir erkek çocuğu gibi bakışlarını ondan uzaklara çekmişti. Ağzını açıp ona bir şey daha söyleyecekken gözleri bana takıldı.
Ağzının içerisinde bir şeyler geveleyip beni görünce düşen suratını kuzenine çevirdi. Weistra'nın da gözleri bana kayıncs, o bakışlardaki kınamayı gördüm. Kesin Kadim Soyların önünde onlar gibi diz çökmediğim içim Kadim Soyların öfkeleneceğini düşünmüştü. Ancak her halükarda bu bakışları benim umurumda değildi.
Yanlarına yaklaşırken Kowu'nun çıplak göğsüme sarılmış sargıları gördüm. "Geçmiş olsun." Dedim Weistra'nın karşısında, Kowu'nun yanına oturarak. Vücudunda morluklar vardı. Büyük ihtimalle Şifacılar krem sürüp morlukların geçmesi ve acının azalması için sarmışlardı göğsünü.
"O baş belalarını bir göreyim götlerine sokacağım o yıldırımı." Diyerek homurdandı Kowu. Weistra sertçe onun koluna vurdu. Koca revirde Kowu hariç dört kişi vardı, onlarda günlük yaşantılarında oluşan hasarlar yüzünden gelmiş olmakılardı.
"Kendine gel Kowu, duyacaklar." Dedi Weistra kuzenine ancak ben Kowu'ya alayla bakmakla meşguldüm.
"Evet yaparsın." Dedim kollarımı göğsümde bağlayıp bakışlarımı ondan alaylı bir ifadeyle çekerek. Kowu doğrulmaya çalıştı. "İnanmıyor musun." Dedi ancsk ona dönüp bakmadım. Aklımda Nefeli'in sözleri dolaşıyordu. Acaba koskoca Tawiasha neyden korkmuştu, o sır neydi?
Tawiasha yıllar boyu lanetli olarak bildiğim Ruina'da bir koloni kurmuştu, kaç yaşında olduğunu ne kadar araştırıp sorgulasamda öğrenemediğim gibi bulunduğumuz Adanın bile yıllar boyu mühürlü, lanetli bir yer olduğunu sanıyordum. Nox insanlarının varlığını okuduğum yüzlerce kitapta ne okumuş ne de işitmiştim. Bu koca evrenin elbette bir çok sırları vardı ancak sanki Ruina'nın içerisinde olup bitenleri bir tek ben bilmiyormuş gibi hissediyordum.
Annem ve babam Ruina hakkında her şeyi biliyor olmalı ki sorgulamamışlardı bile. Edith ve ardından gelen beş Kadim Soy'da hem Ruina'yı hem de Tawiasha'yı tanıyormuş gibiydi.
