"Kuşaktan kuşağa geçer Hester'in görevi, ya Gölgelerin Hanımıdır ya da Efendisi."
~
"Renklerin melodileri vardır Hesper, fısıltıları ağıtlar yakar. Duyarsan eğer o mırıltıları kadimsindir, anladıysan aziz. Eğer eşlik edersen gökkuşağının gölgeleriyl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
25. Bölüm; DARCY'NİN YIKIMI ꕥ
Duyduklarım kulağımın çınlamasına sebep oldu. Yüz ifademin değişimi Nemesis'in bile temkinlikle bana bakmasına sebep oldu. Darcy'nin belime sarılan eli bile gerilmişti. Çünkü o gün, yani Vasilis'in Ağıdından sonra çardakta yediğimiz yemek sırasında Rich'in doğruluk ifritini yeryüzüne çağırdığı zaman benim ayin sırasında yaşadıklarımı göstermişti. O gün ne kadar acı çektiğimi o da görmüştü.
Bu ayine, ölüme giden yol diye boşuna denmiyordu. O kadar acı verici bir ayindi ki bir zaman sonra bedenin buna dayanamıyordu. Ölüyordun.
Açık konuşmak gerekirse beni bu ayinden ölmeden çıkartam şey hırstı. O zamanlar Darcy yüzünden yeterince acı çektiğimi, ve bu uğurda ölmek istemediğimi kendime sıkça söylüyordum. Bu sebeple zar zor dayanabilmiştim. Ama Darcy? O buna dayanabilir miydi? Çok canı yanacaktı, hem de çok fazla. Ona bir şey olmasını istemiyordum.
"Saçmalık." Dedim bir süredir duymadığım o sert ve bariton sesimle.
İris'in gözleri bana çevrildi. "Tek yol bu." Dedi her kelimesinin üzerine basa basa. Sanki beni çıldırtmak istiyordu, sanki intikamını böyle alıyordu.
Ansızın Darcy'nin kollarından çıkıp hızla ona yürüdüm, Darcy beni durduramadı. Apollon dikkatle bakarken Hades ve Nemesis eğlencelerini bulmuş gibi izliyorlardı. Nyx bize bakmıyordu bile, sanki bizi aptal bir kaç böcek gibi görüyor ve bu konuyu ilgilenmeye değer görmüyordu.
Birden işaret parmağımı onu köprücük kemiğine bastırıp ittim. Ben bir leydi ve kadimden de öte bir savaşçıydım. Belki bu evrende savaşçı olarak karşı karşıya durabilecek kimse yoktu. Her türlü dövüş sanatını biliyordum, Dostluk Bağı uzun süredir huzurla sağlandığı için savaş deneyimin olmamıştı ama buna gerekte yoktu. Ben savaşçıydım, zarif bedenim diğer aptallar gibi incecik kemiklerden oluşmuyordu kıyafetlerde güzel görünmek için.
Kaslarım ne kaba bir görüntüye sahipti ne de varlığı belirsizdi. Bana yeterli olacak kadar dengedeydi. Bu sebeple onu itmemden dolayı üç adım gerilemesi şaşırılacak bir şey değildi.
