ERTESİ SABAH
Gözlerimi açtığımda Jungkook göğsümde uyuyordu.
TAEHYUNG
Jungkook.
Jungkook'u uyandırmak için saçlarını okşamaya başladım.
TAEHYUNG
Jungkook hadi uyan birazdan yetimhaneye gitmen gerek.
Jungkook ağzında bir şeyler geveledi fakat ne dediği anlaşılmıyordu.
TAEHYUNG
Jungkook?
Elimi Jungkook'un yüzünde gezdirdim.
TAEHYUNG
Siktir ateşin var!
Jungkook'u nazikçe göğsümden kaldırdım ve yatakta doğruldum.
TAEHYUNG
Jungkook? Beni duyuyor musun?
JUNGKOOK
Hyung...
TAEHYUNG
Bir anda nasıl hastalanabildin ki?! Hastaneye gidelim. Müdür Jong-in'i arar durumu bildiririz.
Yataktan kalktım ve üzerimi değiştirdim. Daha sonra Jungkook'un yanına gittim ve zor bela yatakta doğrulttum.
TAEHYUNG
Üzerini değiştirmeliyiz, çok terlemişsin.
Jungkook'un üzerindekileri çıkardım ve ona yeni kıyafetler giydirdim.
TAEHYUNG
Yürüyecek gibi değilsin. Seni sırtımda taşıyacağım. Burada bekle.
Araba anahtarını alıp, arabanın yanına gittim ve kapıyı açtım. Daha sonra tekrar eve girip, Jungkook'u sırtıma aldım.
JUNGKOOK
Kusacağım. Midem bulanıyor hyung.
Tam evden çıkacaktım ki Jungkook'u banyoya götürdüm.
JUNGKOOK
Git.
TAEHYUNG
Hayır. İyi değilsin.
JUNGKOOK
Git hyung...Beni böyle görmeni istemiyorum.
TAEHYUNG
Utanmana gerek yok sevgilim.
Jungkook öksürmeye başladı. Daha sonra bir anda kustu.
JUNGKOOK
Hastane...Gi-gitmek istemiyorum.
TAEHYUNG
Olmaz.
Jungkook'u kolundan tutup kaldırdım ve arabaya kadar yavaşça ilerledik.
Arabanın yanına vardığımızda onu nazikçe koltuğa oturtup, emniyet kemerini taktım ve sonra ben araca bindim.
