GECE
Jimin'e "özür dilerim, benim için endişelenme. Yakında geleceğim" yazılı bir not bırakıp, havalimanına gelmiş, uçağa binmiştim.
Bir kaç saat sonra ise uçaktan inmiş, ayarladığım otele gelmiştim. Şu an geceydi ve bu saatte yetimhane kapalı olacağı için gidemezdim. Bu yüzden odama yerleşip tüm gece uyumadan sabahı bekledim.
SABAH
Saat sabah 7 olur olmaz otelden ayrıldım ve burada kiraladığım araçla yetimhanenin yolunu tuttum.
TAEHYUNG
Eminim oradasındır Jungkook.
Aracı sürmeye devam ediyordum o sırada telefonum çaldı. Arayan Jimin'di. Aramayı açtım.
JİMİN
Taehyun neredesin?!
TAEHYUNG
Sana bir not bıraktım. Endişelenme yakında döneceğim.
JİMİN
Notunu gördüm fakat nasıl endişelenmememi bekliyorsun?!
TAEHYUNG
Üzgünüm Jimin. Bir yere gitmem gerekiyordu. Kapatmam gerek, benim için endişelenme.
Telefonu kapattım fakat kapatır kapatmaz Jimin beni tekrar aradı. Aramayı açmadım ve telefonumu tamamen kapattım.
Uzun bir yolculuk sonunda yetimhaneye gelmiştim. Arabayı yetimhane önüne park ettim. Heyecanlıydım ve kalbim hızla çarpıyordu.
Derin nefes aldım ve yetimhanenin girişine kadar yürüdüm. Jungkook'u görme umuduyla etrafa bakıyordum. Daha sonra bir kadın yanıma geldi.
KADIN
Merhaba.
Kadına döndüm.
TAEHYUNG
Merhaba ben...Ben birini bulmak için buraya geldim.
KADIN
Kim?
TAEHYUNG
İsmi Jungkook, 20'li yaşlarında. Böyle bir çalışanınız var mı?
Kadın bir süre düşündü.
KADIN
Sadece 3 erkek çalışanımız var ve bunlar aradığınız kişiler değil.
Yıkılmıştım.
TAEHYUNG
Ben...Yani şey eminsiniz değil mi?
KADIN
Burada çalışıyorum ve tüm çalışanları tanıyorum. Elbette eminim.
TAEHYUNG
A-anladım.
Üzüntüyle arkamı dönüp, park ettiğim aracıma gittim ve bindim. Kafamı direksiyona koydum.
