Bir kaç saat sonra Jungkook gözlerini açtı.
TAEHYUNG
Jungkook?!
Baygın gözleriyle bana baktı.
TAEHYUNG
Nasıl hissediyorsun?! Nede-
Kafamı iki yana salladım.
TAEHYUNG
Biraz daha dinlen.
JUNGKOOK
Hyung...
Jungkook'a büyümüş göz bebeklerimle bakıyordum.
JUNGKOOK
Burada ne işin var?
TAEHYUNG
Şimdi bunları konuşmayalım. Gözlerini kapat ve dinlen.
Jungkook gözlerini kapattı fakat, kapatır kapatmaz bir anda gözlerini tekrar açtı.
JUNGKOOK
Gitmeliyim!
Bir anda yataktan doğruldu. Jungkook'un kolunu tuttum.
TAEHYUNG
Hayır.
JUNGKOOK
Ben iyiyim!
Jungkook kalkmaya çalıştı ama onu sıkıca kolundan tuttum.
TAEHYUNG
Jiwoon kaçtı.
Jungkook'un gözleri büyüdü.
JUNGKOOK
N-ne?! Sen-
TAEHYUNG
Bunu sana o mu yaptı? Sana zarar veriyordu, değil mi?!
Jungkook sessiz kaldı.
TAEHYUNG
Biliyor-
JUNGKOOK
Bunu kendime ben yaptım! Şimdi gitmem gerek.
Jungkook ayağa kalktı.
TAEHYUNG
Peki yüzündeki kemer izi!?
Jungkook bana döndü.
JUNGKOOK
S-sana küçük bir kaza olduğunu söyledim hyung.
Jungkook'a yaklaştım.
TAEHYUNG
Çocukken babam tarafından çıplak bir şekilde kemerle dayak yerdim. Bu yüzden yüzündeki o izin, küçük bir kazadan ibaret olmadığının farkındayım Jungkook!
