Ben Sehun.. Kıskanç Sehun.. Hatta sanırım ölmek üzere olan Sehun... Ne yapacağımı bilemiyorum artık.. Konserde sahne aldığımız gün heyecandan ve Luhan yüzünden sanırım ölecektim.
Şimdi başa dönerek anlatayım.
Luhan'a konser biletini vermek için onu aradım. İlk defa ablam olmadan evlerine gidecektim. provalar yüzünden bir türlü şirketten ayrılamadım. Biraz geç olduğundan hemen koşarak Luhan'ların evine gittim. Yardımcıları odasında olduğunu söyledi ve ben de çıktım.
Kapıyı açtığım anda dondum kaldım. Sokaktan yansıyan ışık onu daha da güzel gösteriyordu. O anda kim olduğumu sordu. O kadar dalmışım ki cevap veremedim. "Min Seok?" diye sorar bir ses tonuyla konuştu. Onlar da neydi göz yaşları mı? Gerçekten o ismi sayıklayarak kollarımda ağlayışını uzun süre sanırım unutamayacağım. Öylece sakinleşmesini bekledim. Sormak istemiyordum çünkü eski sevgilisi falan olmasından korkuyordum.
Kendine geldikten sonra konser biletimizi verdim. Asıl olaylar burada başlıyor. Luhan ablamla birlikte konsere geldi. Direk hayranların arasına karıştıklarını öğrenince hemen içeri çağırdım. Baekhyun'a yalanım ortaya çıkmasın diye onun hayranı olduğunu söylemiştim. Neden böyle bir şey yaptım ben de bilmiyorum. Sanırım kendimi adam tutup dövdüreceğim. Baekhyun fazla sıcak kanlıdır. Normalden çok fazla. Bu nedenle tehlikeyi önceden sezememiş olmam tamamen benim aptallığım.
Baekhyun onu görünce kendini kaybetmişti resmen. Şans öpücü almak da ne demek? Üstelik o da Luhan'ı öptü. Gerçekten delireceğimi sanmıştım. Onu Luhan'dan zorla ayırmak zorunda kaldım. Sadece sahneye çıkmamız gerekiyordu ve vakit kaybediyorduk.
Sahnedeyken Luhan'ın sevdiği şarkıyı söylerken onun bulunduğu yere yürüdüm. Onun önünde söyledim kendi kısımlarımı. Gözlerini kapamış öylece dinliyordu. Bu halini görüp de heyecandan ölmeyecek kaç insan olabilir ki?
Sahnemiz bittiğinde içeride bir şeyler atıştırıyorduk. Sadece bizi dinlemek için geldiğinden kulise yanımıza gelen bir adet Luhan'ın gülüşünü görünce neredeyse boğuluyordum. Yediğim yemek boğazıma kaçmıştı. Ablamın beni yemek yemeyi bile öğrenememekle suçlaması da üzerine eklenince rezilliğim gerçekten tüm odayı kaplamıştı. İçmeye gidecektik ama Luhan için vazgeçtik.
Jong In'in evinde toplandık. Her yaptığıyla arkadaşlarımı büyülemeyi başarıyordu. Onunla sürekli ilgilenmeleri içimdeki kıskanç Sehun'un beni kemirmesine sebep oluyordu. Son çare Luhan'a sıkılıp sıkılmadığını sordum. Üyelerle çok iyi anlaşmıştı. Hangi ara yaptı bilmiyorum ama ablamı çağırıp kendisini almasını istemiş. Ayrılırken kucaklaşmaları da son noktasıydı kıskançlığımın. Ben de onlarla çıktım. Zaten burada olma sebebim de oydu. Yolda ablam bizden ayrıldı. Ona yol gösterme bahanesiyle sürekli dokunuyordum. Ellerimi itmiyordu ama beni duymuyordu. O gün gerçekten Baekhyun başta olmak üzere herkesten kıskandım onu. Bir an dayanamayıp söyleyeceğimi sandım.
Ama her şeye rağmen çok güzel bir gündü. O sanırım gerçekten benden hiç hoşlanmıyor. Ama bana karşı ilk tanıştığımız zamanki kadar katı değil. Kollarımda ağlayışı bunun kanıtı olabilir değil mi? Gördüğünüz gibi ben Sehun.. Çok aşık, çok kıskanç, çok mutlu Sehun..
~~~~~~~~~
Ben Luhan.. Hayatı yavaş yavaş kalabalıklaşmaya başlasa da onlardan sıyrılmaya çalışan Luhan.. Ama sanırım bir türlü beceremiyorum.
Sehun ertesi gün yine geldi. Hem de Sooyoung abla yoktu. Bizim konuşacak bir şeyimiz yoktu ki. Şu idol bozuntusu neden sürekli etrafımda? Onunla konuşmaya karar vermiştim. Madem geldi söyleyeceklerime de hazır olmalıydı.
