Bugün benden vazgeçtiğini iliklerime kadar hissettim.
Gidişine yaktım tüm sigaraları.
Oturdum düşündüm ve hep "acaba oda beni düşünüyor mu, hiç aklına geliyor muyum?" sorusu yankılandı yüreğimde.
Beraber gittiğimiz o yerlerden geçerken benim gibi içi sökülüyor mu diye sordum kendime.
"Yoksa o yerlerden biriyle el ele tutuşup mu geçti?" diye düşündüm bir anda.
Gerçekten çok merak ettim kirletti mi anılarımızı?
Bana kıydığı gibi onlara da mı kıydı?
Artık üzülmek istemiyorum.
Her gece kafamı yastığa gömüp sessizce ağlamaktan yoruldum.
Ben artık onu istiyorum.
Ellerini ellerimde görmek,
omzunda huzur bulmak.
Ondan kilometrelerce uzakta değil bir nefes kadar yakınında olmak istiyorum.
Adını söylediklerinde gözlerimin dolmasını değil parlamasını istiyorum.
Ben zaten hep onu istedim.
Hayatıma girdiği günden beri ya o yada o dedim.
Şuan sabretmemin tek sebebi yaşayacağımız o güzel günler.
Sabrediyorum onca senenin hatrına.
Bir gün yanında uyanmak, aynı çatı altında yaşamak için.
Belkide sabahın köründe en tatlı uykumun arasında bir bebeğin ağlamasınla uyanmak için.
Sabrediyorum.
Neden biliyor musun?
seni bitirmek kolay ama gerisi çok zor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEVERKEN MESAFELERİ FARKETMEZ İNSAN
PoetryKüçücük bir kadının kocaman yüreğine sığmayan aşkının hikayesiydi bu. Bi' insan mesafeler öteden nasıl bu kadar güzel sevilirdi? Bu acı küçücük bedenine ağır gelmez miydi? Okuyun ve acımı hissedin.
