SEVERKEN MESAFELERİ FARKETMEZ İNSAN

Hissiz

Ben tükendim biliyor musun?
Ne ağlayabiliyorum ne de gülebiliyorum şimdileri.
Bir tek sesini duymak istiyorum.
Kilometrelerce öteden ses tellerine sarılmak.
Aylardır içime çekmediğim o kokuyla ciğerlerimin bayram etmesini.
Yine bu saatlerde geliyorsun aklıma.
Zaten geceler seni hatırlamam için yapılmış olmalı.
Ne kadar unuttum desem de  seviyorum,
belkide sensizliği seviyorum.
ben seninle aramıza giren yolları uçsuz bucaksız gökyüzünü sevdim.
Ben seni sevdim.
Her şeye, herkese rağmen.
Bir tek seni.
Ben sadece senin için hırpaladım kendimi.
Sonra  gittin.
Benim yaralarım defalarca kanadı.
Ve ben alıştım.
Sessiz elvadalarına alıştım ilk başta.
Sonra yarım yamalak sevmene  alıştım.
Beni bu şehirde yapayalnız bırakma bile alıştım.
Sonra birine sığınmak istedim.
Beni gerçekten sevebilecek birine.
Karşıma biri çıktı.
Ve o da beni "Yağmurum"  diyerek sevdi.
Ben sevemedim ama.
İstedim ki onun yerine sen tut elimden.
Gözlerime sen bak.
Yağmurum de istedim.
Ona değil sana sarılayım, senin gülüşlerini göreyim istedim.

Hep düşledim ki o adam bir gün şehrime gelecek ve yaralarımı açtığı yerden saracak.
O gelmeyecekse bu yolları neyleyim?
Şu güzelim manzaraya beraber bakmayacaksa ne anlamı var  gökyüzünün denizin?

Başta dediğim gibi tükendim.
Yaşadıklarım omuzlarıma yük oldu.
Seni sevmeye de gücüm kalmadı artık.
Kolum kanadım kırıldı.
Bu kadar güzel bir aşkın sonu böyle bitmemesi gerekirdi.
Ama artık söylenecek tek bir söz dahi kalmadı...

Eskisi kadar güzel anlatamıyorum kendimi.Sizlerden çok özür dilerim. Çünkü ben artık eskisi gibi değilim. Eskiden  sevdiğim adamın geleceğini ve beni yeniden seveceğini bilirdim. Ama şuan beni bitirdi. Acımı anlatamıyorum artık. Bu acıyı tarif edecek bir cümle bulamıyorum. Ben artık hissizleştim.
Sizde farkındaysanız okunma sayıları düştü. O yüzden eğer hala okumaya devam eden varsa tavsiye mesajlarını bekliyorum yoksa yazma işine son vereceğim. Sizleri seviyorum. Kendinize iyi bakın! :')