SEVERKEN MESAFELERİ FARKETMEZ İNSAN

Gel.

Ben hala bana ilk geldiğin gündeyim.
Hani tesadüf diyorlar ya.
Ben buna inanmıyorum.
Kaderimde o gün seninle tanışmak varmış.
Tanışma günümüzün muhteşemliğini anlatmak isterdim bu satırlara.
Ama sensizliğe çare bulamayan kalemim hep yalnızlığımı döküyor mısralara.
Aslında pek yalnız sayılmam.
Arıyıp mesaj atmaya başladın sonunda.
Sevildiğimi görmek nasıl mutlu ediyor bilemezsin.
Şimdiden gün saymaya başladım bile sevdiğim.
Gülüşlerini göremeyeceğim,ellerinden tutamayacağım,o huzur kokunu içime çekemeyeceğim 80 gün.
Sonunda sarılacağını,öpüp koklayacağını bilince;özlemek daha güzel geliyor bana.

Senin olmadığın bu şehirden nefret ediyorum
Hiç bir anımızın olmadığı sokaklardan geçmek dahi istemiyorum.
Sonra bir şiir dökülüyor dilimden
'Durma göğe bakalım'
Ah nasıl güzel bir şiirdir bu.
Bakıyorum göğe.
Hala aynı gökyüzüne bakabiliyorsak çok ta uzak değiliz birbirimize.
Hadi sevdiğim durma göğe bak.
Yıldızlara bakarken okşa saçlarını
Güneşe gülümse bu sabah,
bana gülümsermiş gibi

Gel de nefretim olmaktan çıksın bu sokaklar.
Deniz kıyısında oturup dertleşelim seninle.
Sensizlikten buz tutmuş yüreğimi ısıtırsın belki.
Her nefeste içime özlemini çekmek yerine kokunu çekerim belki.
Ne olur gel be adam.
Belkilerle kalmasın.
Yaşansın bunlar,
yaşayalım.