Ah! şu mesajı defalarca okudum bu akşam.
Her okumamda kalbim kaburgalarıma sığmadı. Sonra biraz uzanıp hayal alemine daldım;
Şimdi seninle bir pazar sabahına uyansak. Sen uyurken ben kalkıp kahvaltımızı hazırlasam. Tam bitti hazırladım derken sen sessizce gelip belime ellerini dolasan ve o uykulu şapşal tavrınla;
"Sevgilim yıllarca biz bugünleri bekledik gel boşver kahvaltıyı sarılıp uyuyalım."
desen ve ben seni kırmayıp yanına yatsam. O huzur kokun ve teninin sıcaklığını iliklerime kadar hissetsem. Sonra sen beni öperek uyandırsan.Üstümüzü giyip sahilde bir yerlere kahvaltı etmeye gitsek. Ordan çıkıp sahile inip yürüsek. Bir anda karşımıza pamuk şekerci çıksa ve pamuk şeker alsan. Yerken burnuma sürsem, sende benimle dalga geçsen. Birbirimize durmadan "seni seviyorum sol yanım." desek. Yine her zamanki gibi alnımdan ve saçlarımdan öpsen. Kocaman sarılsan bana. Akşama kadar sahilde oturup eve dönsek. Bir film izlemeye karar versek. Film izlerken dizlerine yatsam saçlarımla oynasan. Daha filmin başında uyuya kaldığım için sende film izlemekten vazgeçsen ve beni kucağına alıp yatak odamıza götürsen.
Keşke istediğim zaman ellerinden tutsam.
Kalp atışlarını duyabilecek kadar yakın olsan bana.
Gülüşlerini görebilsem her an.
Yanımda olmadığın her saniye kokun burnumda tütse.
İnan hiç bir şey şu kurduğum masum hayaller kadar acıtmıyor.
İmkansız gibi geliyor bana.
Oysa sen benim imkansızı başarabildiğim şeysin.
İnşallah bir ömür seninle geçer hayatım.
Yoksa sensiz her pazar sabahı hayallerim intihar edecek.
Pamuk şekerci daha şeker satmayacak.
Gülüşlerini görmediğim her sabah zehir olacak.
Bilirsin dizlerine en çok benim başım,ellerine de en güzel benim ellerim yakışıyor.
Ben artık fotoğraflarımıza bakıp ağlamaktan yoruldum;
Sahi en fazla kaç saat bir fotoğrafa bakıp ağlar insan?
Bir fotoğraf parçası için en fazla kaç gözyaşı dökülür?
Beraber güldüğümüz bir fotoğraf kalbimi neden bu kadar acıtır?
Ben bir fotoğrafımızın şerefine, gecelerce içim sökülene kadar ağladım.
Oysa ne güzel gülmüşüz.
Ne güzel sarılmışsın bana.
Çok ağlattın ulan!
Gözlerinin kahvesinden tut gülünce etrafa yayılan o maviliğe bile ağladım.
Bana karım deyip evlenme hayalleri kuran bir adam için ne gözyaşı döktüm.
Ne çok ağladım, gecelerce.
Adını sayıkladım ömrümce.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEVERKEN MESAFELERİ FARKETMEZ İNSAN
PoetryKüçücük bir kadının kocaman yüreğine sığmayan aşkının hikayesiydi bu. Bi' insan mesafeler öteden nasıl bu kadar güzel sevilirdi? Bu acı küçücük bedenine ağır gelmez miydi? Okuyun ve acımı hissedin.
