Ya çıkmasaydın karşıma o gün?
Ya hiç tanışmamış olsaydık?
Ne kadar acı versen de, iyi ki tanımışız be.
İyi ki o gün kocaman gülmüşsün yüzüme.
Yoksa öğrenemezdim sevmeyi.
Bir adama ilk gülüşte aşık olmanın tadını bilemezdim.
Belkide hayatım boyunca hiç şiir yazamazdım.
Verdiğin onca acıya ve kalbimi binlerce kez kırıp, saatlerce ağlama sebebim olmana rağmen seni halâ çok seviyorum.
Sana seni sevdiğimi söylemediğim her an için özür dilerim.
Yanında olamadığım her kötü günün içinde.
Ve ben seni verecek nefesim kalmayana dek o ilk tanıştığımız gündeki gibi seveceğim.
Asla başkası için dağıtmayacağım kendimi.
Başkasının gözlerine senin gözlerine baktığım gibi bakamayacağım.
Kimsenin sarılmasıyla huzur bulmayacağım.
Ben ömrümün sonuna dek hep senin kalacağım.
Sen olsan da, olmasan da;hep senin kalacağım.
Kendimden geçip gideceğim ama senden geçmeyeceğim.
"tam iki sene önce bugün hayatıma girdin.ben o gün 'işte bak bu benim evleneceğim adam' diyebildim. gözlerine ilk baktığımda sevdalandım sana. ilk gülüşünde tamam dedim, ben ölüyorum. o ilk gün bile seni çok sevdim be adam. o günü defalarca kez yaşamak, ilk konuştuğumuzda ki heyecanı bir kez daha tatmak, o güzelim kumsalda seninle bir kez daha oturmak isterdim. şuan yanımda olmasan da, benim aklım, kalbim hep seninle. sesini duymak bile yetiyor bana. sen yeter ki beni sev ulan. istersen gelme. ama sevdiğini bileyim yeter. "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEVERKEN MESAFELERİ FARKETMEZ İNSAN
PoetryKüçücük bir kadının kocaman yüreğine sığmayan aşkının hikayesiydi bu. Bi' insan mesafeler öteden nasıl bu kadar güzel sevilirdi? Bu acı küçücük bedenine ağır gelmez miydi? Okuyun ve acımı hissedin.
