Sabah kalktım yine iğrenç bir gün diyerekten. Sonra içeri geçtim elimi yüzümü yıkadım. Halim berbattı. Gözlerimin altı ağlamaktan şişmişdi ve yüzümün rengi soluktu. Saçlarımdan hiç bahsetmiyorum bile.
Aynada çaresizliğimi gördüm.
Yaralarım kanıyordu, canım çok acıyordu.
Neyse sığınağım olan odama gittim ve bütün gün yatmayı planlıyordum. Birden telefonum aklıma geldi ve masanın üzerinden aldım (aslında bunu yaparken bile üşenmiştim). Vatsaptan gelen mesajlara bakındım ve manitamdan gelen mesajı açtım. Ses kaydı atmış sevdicek. Sabah sabah sesini duyacağım diye çok sevindim. Ellerim titriyordu açarken. Açtım. Şu yukarda ki şarkıyı çekmiş. Dinledim. Volkan Konak okudu ben ağladım. O gün boyunca hatta günlerdir dinliyorum. Ömrümün sonuna kadar dinleyebilirim de.
Hani şimdi çok sıradan bir şey anlatıyorum gibinize gelebilir ama çok güzel.
O adam kilometrelerce uzaktan bir şarkıyla kalbime dokunuyor
Kim bilir bu şehirde olsa ne güzel bir aşk yaşatacak bana ;
bu şehrin her sokağında el ele tutuşmuşluğumuz olacak.
Ne kadar kötü bir hayat değil mi?
Onu benden öylece uzak koyuyor.
İkimize de acı çektiriyor.
Oysa ne suç işledik biz?
Birbirimizi sevmekten başka ne kabahatımız var?
Nasıl bir sevap işlesek kavuşturur bizi Rabbim?
Kaç gece daha dualar edip yanımda olman için yalvarsam gelir?
Oysa daha 9 gün oldu ellerinden tutmayalı.
Buluştuğumuz günün akşamı bile özlemişken seni;
sahi ne çok sevmişim.
Neyse ya ne diyordum.
O gün etrafa gülücükler saçtım diyebilirim.
Saçlarımı yaptım, yüzümün o solgun rengini kapattım.
Bütün gün yatmak yerine ailemle zaman geçirdim.
Günümün iyi geçip geçmeyişi ona bağlı.
Hani diyorsunuz ya mesafeler aşka engel diye.
O ordan bir seni seviyorum diyor benim burda kalbim vücuduma sığmıyor.
Onca uzaklıktan dokunuyor bana.
En çok ta kalbime.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEVERKEN MESAFELERİ FARKETMEZ İNSAN
PoetryKüçücük bir kadının kocaman yüreğine sığmayan aşkının hikayesiydi bu. Bi' insan mesafeler öteden nasıl bu kadar güzel sevilirdi? Bu acı küçücük bedenine ağır gelmez miydi? Okuyun ve acımı hissedin.
