Herkesin sırasıyla eski sevgilisiyle baş başa kaldığı bir WhatsApp grubu düşünün.
Önce çekişmeler, sonra itiraflar, kuralları bozan hamleler. Ardından döngüyü bekleyen, birbirini çok özlediğini fark eden yarım kalmış sevgiler.
Bu hikâye bir aşkı ya...
Bu bölüm diğer karakterleri de ufak ufak okuyacağız. Nasıl olduklarını, ilişkilerinin dışarıdan görüntüsü vs.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎼Zeyysıla, İlk Kez Uyuyorum
DEFNE
Pazartesilerden nefret etmeyen biri olmak için sebebim vardı. Bu sebep, okula uçarak gelmem ve üniformam izin verdiği ölçüde bir amigo kızı gibi süslenmemle aynıydı.
Berkay...
Ya da sadece eski sevgilim.
Hiçbir zaman parmakla gösterilen o ünlü çift de olmamıştık, bir ayrılıp bir barışan toksik ilişki de yaşamamıştık. Biz sadece bizdik, Berkay ve Defne. Değişmek zorunda olmayan ama bir şekilde ayrılan, yarım kalmış bir hikâye.
Hikâyemizin devam edip etmeyeceğine emin olmadığımdan, kantine dizlerim titreyerek girdim. Kalabalığın içinde yürürken tek bir noktaya bakıyordum. Boş derslerde, okul zilini duymadan önce, kaytarmayı başardığımız her an oturduğumuz o tenha masa bu kez doluydu. Son konuşmamızda sözleştiğimiz yer, başkaları tarafından işgal edilmişti.
Bulanıklaşan gözlerimle kantinin içini tararken Berkay'ı göremedim ama Hale'nin elini havada sallaması dikkatimi o yöne kaydırdı. Umutsuz bakışlarım bir tur daha öğrenci gruplarının arasında dolansa da Berkay'dan bir iz göremeyince yılgın adımlarla arkadaşımın yanına gitmek zorunda kaldım.
"Seni özledim," dedi boynumdan ayrıldığında. "Bak burada kim var?"
Neşesizliğime rağmen Asil'i kızdırmak için, "Eski sevgilin?" diye mırıldandım.
"Sana da merhaba en yakın arkadaşımın eski sevgilisi." Hale, Asil'e ters bir bakış attığında dalgalı gülümsemesini soldurdu. "Bu konu artık seni rahatsız etmiyor ya?"
"Saçmalama, iyiyim." Boğazım düğümlenirken sertçe yutkundum. Kollarını birbirlerine doladıklarını fark ettiğimde, "Siz bazı meseleleri halletmişsiniz gibi görünüyor," diyerek konuyu değiştirdim.
Hale saklamaya çalıştığı tebessümle bakışlarını eğmişti ki Asil onun elini tutarak, onlardan başka kimsenin algılayamayacağı bir boyutta güç verdi. Uzunca bakıştılar, belki de sadece bana öyle geldi. Yine de ikisini izlemek keyifliydi, Asil'in havalı tavırlarını ve Hale'nin dinmeyen öfkesini hatırlayınca biraz da mucize gibi.
"Okulun ilk günü," diye mırıldandım boğazımı temizleyerek. "Sizce herkes geldi mi?"
"Herkesten kastın, özellikle bir kişiyi içeriyor olmasın?"
