Chapter -15

311 36 2
                                    

ငါတို့ထိတွေ့ခဲ့ကြတယ် ငါတို့သာယာခဲ့ကြတယ် မင်းကတော့ ဒါကိုကျင့်လို့ ပြောလာတယ်...

ခွင့်ပြုချက်ရလိုက်တာနဲ့ ဟန်မဆောင်နိုင်ခဲ့ဘူး။တိုက်ခန်းထဲကို သခင်တွေ့တဲ့ ခွေးလေးတစ်ကောင်လိုဘဲ အမြှီးမနံ့ရုံတမယ် သွားဖြီးလေးနဲ့ ဒရောသောပါး ဝင်သွားလိုက်မိတယ်။

တိုက်ခန်းက အပြင်မှာမြင်ရတဲ့ ပုံစံထက် အတွင်းမှာ အဆပေါင်းများစွာလောက် ပိုပိတ်လှောင် ကျဥ်းမြောင်းတယ်။အိပ်ရာကုတင်နဲ့ အခန်းအလယ် ဧည့်စားပွဲခုံက ခြေသုံးလှမ်းအကွာလောက်ဘဲ ဝေးတယ်။မီးဖိုခန်းဆိုတာ မရှိ။ပတ်ပတ်လည်ကိုရော သေချာလိုက်ကြည့်မိတယ်။နေလို့ရရုံ အရှည်လိုက် တစ်ခန်းတည်းပါ တိုက်ခန်းမျိုးသာ ဖြစ်ပြီး သန့်စင်ခန်းလိုဟာမျိုးတောင် မပါပါဘူး။

နှလုံးသားက နေမကောင်း ဖြစ်လာတယ်။သူ Gunesကို တော်တော်လေး ဒုက္ခပေးမိခဲ့တာဘဲလို့ တွေးနေမိတယ်။သူ့ကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် Gunesက ဒီလိုနေရာမျိုးကို...

''Simon ငါတို့ အသေအချာ စကားပြောဖို့ လိုနေပြီ...''

အခန်းလယ်စားပွဲမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး စကားဆိုလိုက်တဲ့ Gunesရယ်။ဒါ့ကြောင့် သူ့ရဲ့ အတွေးစတွေလည်း ပျက်တောက်သွားရတယ်။သူလည်း Gunesရဲ့ နံဘေးမှာဘဲ သွားဝင်ထိုင်လိုက်လျှက်...

''ဘာစကားလဲ Gunes...မင်းငါ့ကို အမြဲတန်း ငြင်းဆန်နေခဲ့တာဘဲ မဟုတ်ဘူးလား။အခုလည်း အဲ့လိုလုပ်ဖို့ဆိုရင်တော့ ဒီစကားတွေက ငါ့အတွက် အသုံးမဝင်တော့မှန်း မင်း ကောင်းကောင်း သိပါတယ်...''

''မင်းက တမင်သက်သက် အပင်ပန်းခံဖို့ လုပ်နေတာဘဲ...''

''ငါမပင်ပန်းဘူး...''

''ဒါပေမဲ့ တစ်ဖတ်လူက ငြီးငွေ့နေတယ်ဆိုရင်တော့ မင်းအဲ့ဒါကို ရပ်တန့်လိုက်သင့်တယ်ရော မထင်ဘူးလား။ငါသိကျွမ်းခဲ့တဲ့ Simonက အခုလိုမျိုး တစ်ဖတ်သားကို စိတ်အနှောက်အယှက်ပေးတဲ့ ကိစ္စမျိုးတွေ ဘယ်တော့မှ မလုပ်ခဲ့ဘူးဆိုတာဘဲ...''

မင်းရဲ့အံ့ဖွယ်လေး ဖြစ်ချင်မိတယ်/မင္းရဲ႕အံ့ဖြယ္ေလး ျဖစ္ခ်င္မိတယ္ (Complete)Where stories live. Discover now