Bazı yaralar vardır ki dokununca değil ama hatırlayınca acıtır.
Bu akşam denizkızı, seni gören birini görme ihtimalim var diye, Aralığın soğuk ve sert akşamüstünde saatlerce yürüdüm. Seni gören birini göremedim ama yarın daha fazla yürüyeceğim o yollarda. Nasıl olsa yorumluyorum. Senin uğruna yorulmak nedir bir türlü anlayamıyorum. Bu akşam ki yürüyüşten sonra hasta olacağım galiba.
Son bir yıldır hissiz biriydim. Takı birkaç gün evvel Sapanca ya gelene kadar. Hisileşen kalbimin açıldığını hissetmeye başladım, tekrar. Acıyı hissetmek insanı mutlu eder mi? Ediyormuş... Acı bile insanı mutlu ederken biz neden mutlu olamayalım denizkızı? Biz neden mutlu olamayalım... Acı yokken değil, varken mutlu ediyor. Belki de bizim mutsuzluğumuzun tek sebebi yok olmamız. Yok olman. Nerdesiniz denizkızı? Mutlu olmak yada mutlu etmek istersen beni nerede bulabileceğini biliyorsun.
Bunu en son sen söylemiştim giderken. "Bana ulaşmak istersen beni nereye bulabileceğini sen çok iyi biliyorsun" bulamadım! Ben seni bir daha hiç bulamadım. Çok aradım ama bulamadım. Sokak sokak yürürüm. Güvercinlerle mektuplar saldım. Şiirler yazdım adına ama bulamadım seni. Belki de bulunmak istemiyordun, kim bilir.
Şimdi tekrar soruyorum; "neredesin denizkızı?"
Seni unutacağımı sanıyorsunsan beni hiç tanımamışsın derim. Ölmeden mezara koysalar bile, ben unutamam seni. Karanlık bir gecede vursalar bile, ben unutamam seni.
Bak akşam da oldu, hava da soğudu ama gelmedin daha. Hasta olacaksın, gel. Dışarıda kalacaksın, gel. Kendini düşünmüyorulsan benim için gel.
Şimdi tekrar soruyorum, neredesin denizkızı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevilmek nasıl birşey?
General FictionSeni seviyorum ve yalnız seni görüyorum. Seninle ilgiliyim başka her şeyi unutuyorum. Sözün gelişi değil bu; ben sözümün eriyim başka anlamları olsaydı sözlerimin başka anlamlara uygun kelimeler bulurdum...
