İnsanın ailesine rağmen mutlu olması mümkün müdür?
İnsanın iki ailesi ve üç babası olurmuş.
Birinci baba; senin dünyaya gelmene vasile olan baba.
İkincisi; kendisinden ilim öğrendiğin hocanmış.
Üçüncüsü ise; yârim dediğin kişinin babasıymış.
Peki insanın ailesine rağmen mutlu olması mümkün müdür?
İnsanın iki ailesi olurmuş. İlki içinde doğduğun, belki de büyüdüğün ailen. İkincisi ise; taç giydirip gönlünün sarayına ve o sarayın tahtına oturttuğu insanmış.
Benim içinde doğup büyüdüğüm bir ailem olmadı.
Ben seni bildim, seni saydım ailem diye. Annem diye.
Sen yanımdayken ben aile sıcaklığında büyüyordum.
Sen varken mutlu, hatta çok mutlu olabiliyordum.
Sen yokken de üzerime dünyalar kadar kasvet ve karanlık çöküyordu.
Ve sen bunu en iyi bilendin.
Acılarımı en net görendin.
Buna rağmen, sensiz ne halde olacağımı en iyi bilenken, bile bile, yüzüme baka baka nasıl ve neden...
Ortada sebep yokken...
Acılarımı en iyi bilenken..
Neden?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevilmek nasıl birşey?
Narrativa generaleSeni seviyorum ve yalnız seni görüyorum. Seninle ilgiliyim başka her şeyi unutuyorum. Sözün gelişi değil bu; ben sözümün eriyim başka anlamları olsaydı sözlerimin başka anlamlara uygun kelimeler bulurdum...
