Kaçış Yok!

Giriş

O gün yine aynı sıkıcı bir okul günü geçireceğimi düşünerek okula gitmiştim.Keşke o gün böyle olmasaydı da sıkıcı olsaydı.Ama keşkeler acıtır.

.
Aynadaki görüntüme bakarken parfümü boynuma doğru sıkıyordum.

Yine sıkıcı bir okul günüydü.

Derin bir nefes alarak okul çantamı sırtıma taktım.Evin anahtarlarını cebime attığım sırada bana bağıran annemin sesini duydum. "Alev kızım hadi geç kalıcaksın!"

Bıkkınlıkla nefesimi vererek aşağı kata anneme doğru bağırdım.
"Geliyorum!" Çantamda son kontrolleri yaparak annemin yanına gittim.

Kulaklığımın tekini kulağıma takarak arabaya bindim.Annem yine bana söyleniyordu onu duymadığımı sanıyordu ama onu gayet duyabiliyordum.Nihayet bu sıkıcı okula geldiğimde annemin iyi dersler kızım demesini umursamayarak sınıfıma gitmek için yol aldım.
Annemi neden mi sevmiyorum?

Çünkü o benim hayatımı elimden aldı.Sadece annemle yaşıyorum babam bir trafik kazasında öldü.Bu annemin yüzündendi.Her ne kadar annem kabul etmesede bu onun suçuydu.Onun yüzünden ben babamı kaybetmiştim.

Düşüncelere dalmışken yanımdan siyah şapkalı birisi bana çarparak geçti.Önüne baksana diye bağırmama aldanmayarak hemen ortadan yok oldu.Bu adamda bir şeyler vardı.

                          .......
Sınıfa girdiğimde hemen Esila yanıma koştu "Alev nerde kaldın ya!"

Geldim işte kızım. Ben sıraya oturmamla hocanın sınıftan içeriye girmesi bir oldu.Ders edebiyattı.

Gözlerimi sınıfta gezdirirken yeni gelen birini gördüm.
"Esila şu kim?"diye sordum.Esila benim baktığım yere bakarak konuştu.

Saçını savurarak,"Yeni gelmiş.Çok yakışıklı değil mi ama?"

"Off kızım sen ne zaman uslanacaksın ya!"

Dersi dinlemeye çalışırken.Birden elektriklerin kesilmesiyle hoparlörden bir ses yükseldi.

"Sevgili Özgün koleji öğrencileri oyunuma hoş geldiniz!Burdan KAÇIŞ YOK unutmayın! "