Mutlu yıllar hepinize✨
Gülümsemek.
Bence çok gülümseyen bir insan yada hep mutlu gözüken birisi çok acı çekmiştir.
Çünkü o kişi acılarını gülerek kapatmaya çalışır.
Ben mutluyum der sırf o acılarını kapatmak için.Gülümser.Her ne kadar mutlu gözüksede o acı geçmez..
Şu an Bulut'un yaptığı espiriye gülüyorduk.
Sanki bir,iki saat sonra bir seri katil tarafından öldürülecek on genç biz değilmişiz gibi.
"Bir plan bulmamız lazım."dedi Efe.
"Bir şey soracağım?Şimdi biz hala okuldayız ve bir katil tarafından esir tutuluyoruz bu cepte.Ailelerimiz bizden uzun saat haber alamayınca bizi merak ederler değil mi?"diye konuştu Kayra.
"Mantıklı."dedi Onur Kayra'nın ardından.
"Ve sonrada bizi aramaya çıkarlar."diye tamamladı Bulut.
"Arkadaşlar lafınızı bölmek istemem ama burada hala inanamadığım bir şekilde katil var ve sizce adam bunu düşünmemiş midir!"
Herkes çok mantıklı cevap veren Gözdeye döndü.
"Abi kız akıllı."Dedi Bulut.
Maalesef bu bir kaç huzurlu sayılan dakikalarımızı sevgili katil böldü.
"Çok akıllısın Gözde.Ben tabi bunuda düşündüm.Yazık size ailenizden kimse söylemedi dimi size?Aileleriniz sizin okul dershanesi için İstanbul'a gittiğinizi zannediyorlar."
Güldü ve konuşmaya devam etti.
"Her şey planlandı ve siz hala bunu ciddiye almıyorsunuz.Ama zaten bu çok uzun bir zaman olmayacak."
"Çok uzun olmayacak derken?"diye sordu Minel.
Onun ardından bulunduğumuz odanın kapısı aralandı ve içeriye sabah bana çarpan siyah giyimli adam içeriye girdi(!)
Seri katilimiz buydu.
Konuşmaya devam etti.
"Belki bir saat,belki yarım saat.Dur bir dakika.Yada şimdi!"
🤍
Gözlerimi açtığımda bembeyaz bir oda ile karşılaştım.
Bir sandalyeye bağlıydım.Önceki gibi çok sıkıydı.Nasıl buraya geldiğimi hatırlamıyordum.
Ve nasıl bayıldığımı da.Kendime yavaş yavaş geldiğimde bu odada yalnız olmadığımı anladım.
Odada Ateş'de vardı.Oda benim gibi sandalyeye bağlıydı.Ve sandalyelerimiz birbirlerine bağlıydılar.Ne kadar hareket edebildiğimi anlamak için sandalyede zıpladığımda Ateş'de uyandı.
"Ne oluyor ya?"
"Günaydın hadi kalk okula geç kalacaksın."dedim.
Güldü.
"Sanada günaydın.Neredeyiz ya yine!"dedi.
"Birinci oyun buradayız herhalde.Hareket edebiliyor musun?" Diye sordum.
"Eh işte sen?"
"Aynısı"
Gözlerimi odada gezdirirken artık okulda olmadığımızı fark ettim.
Odanın bir köşesinde bir kamera vardı yanında da bir hoparlör.
"Ses deneme bir iki üç!Sesim geliyor mu?Günaydınız gençler.Şimdi siz kim bilir içinizden bana neler söylüyorsunuz.Şovumu beğendiniz mi?"dedi katil
"Aynen kanka çok beğendim"diye mırıldandı Ateş.
"Neyse şimdi biz asıl olayımıza gelelim.Burada neden buradasınız?Birinci oyun için.Öncelikle hoş geldiniz sefalar getirdiniz."Her ne söyleyecekse güldü ve devam etti.
"Odadaki bombayı gördünüz mü?"
Odada bomba mı vardı!Odayı gözden geçirdiğimde bomba gözükmüyordu.
"Hani bomba yok."dedi Ateş.
"Çok fazla aramayın."dedi katil."Bomba sandalyelerinizin altında.Neyse biz şimdi oyunumuza gelelim.Oyununuz çok basit.
Odanın bir tarafında bir ipte ellerinizdeki zincirleri açan bir anahtar var.O anahtar bu odadaki kapıyı da açıyor.Bu işte beraber hareket etmek size düşüyor.Şu an basit gözüküyor değil mi?Ama pekte değil.Birazdan başlatacağım süre hem kaçmak için süreniz hemde ölmek için süreniz olacak.Bombanızın süresi geçer ve patlarsa.Size güle güle demek düşer."
"İyi oyunlar!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaçış Yok!
Tajemnica / ThrillerO gün yine sıkıcı bir okul günü geçireceğimi düşünerek okula gitmiştim.Keşke o gün böyle olmasaydı da sıkıcı olsaydı. Ama keşkeler acıtır..
