12.Bölüm(Gülümseyerek Kapatılan Acılar.)

62 8 5
                                    


İyi okumalarr🤍
Oy ve yorum atmayı unutmayın :)


Alev'den

Sevdiğin bir insanı kaybetmek dünyadaki en kötü acılardan birisi.O kişiyi kaybettiğinizde sanki artık hayat durmuş gibi hissediyorsunuz.
Çünkü o değer verdiğiniz o kişi artık hayatınızda değil.O zaman da insan yaşamak istemiyor.

Bu acıyı çok derinden çektiğim için biliyorum..

Şu an mânâsız gözlerle duvarı izleyen Gözde'ye bakıyordum.

Bu ölüm bizi çok yormuştu.Ve daha bir kişiyi kaybetmiştik.

Onur derin bir nefes alarak bize doğru döndü.

"Toparlanmamız lazım.Biliyorum çok zor ama toparlanmamız gerekiyor.Daha ilk oyundayız.Daha ilk kişi öldü.Hepinizin acısı büyük özellikle Gözde'nin.Gözde iyi misin?"dedi zar zor konuşarak.

Gözde cevap vermeyince sorusunu tekrarladı.

"Gözde iyi misin?"

Gözde gözlerini duvardan çekerek Onur'a döndü.

Kahkaha atarak konuştu.

"İyiyim Onur Bey siz nasılsınız?"

Bulut'un ona deliye bakar gibi baktığını gördüğünde konuşmaya devam etti.

"Ne bakıyorsun Bulut?"

Herkese doğru dönüp konuşmaya devam etti.

"Ne bakıyorsunuz hepiniz?"Güldü ve konuşmaya devam etti.

"Alt tarafı çocukluk arkadaşımı kaybettim.Dimi?Alt tarafı canımdan çok sevdiğim arkadaşımı...Kardeşimi kaybettim.
Ne var bunda dimi?İyiyim ben." Dedi yaslandığı duvardan destek alarak ayağı kalktı.

Ayağı kalkmasıyla sendelendi.Düşüyor gibi olduğunda Minel koşarak yanına geldi ve Gözde'yi tuttu.

"Eee..Hadi gidelim artık nereye gidiyorsak."dedi Gözde.

Gözleri ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu.İyiyim diyordu ama iyi değildi.Bu koyu kahve gözlerinden yansıyan acıdan belliydi.

"Bence sen daha iyi olduğunda gidelim Gözde."dedi Minel arkadaşının iyi olmadığını anladığı için.

"İyiyim ben Minel!Sen de başlama sakın!"

Oyun alanından koşarak çıktığımızda karşımıza bir koridor çıkmıştı.O koridoruda geçtiğimizde karşımızda yine büyük bir kapıyla durmuştuk.

Şu an da karşımızda ki kapıyı hiç kimse açmaya çalışmamıştı.Çünkü elenen kişi yüzünden iyi değildik.

Onur acı içinde Gözde'ye baktı.Derin bir iç çekti ve konuştu.

"Hadi gidelim o zaman."

Gözde'nin çektiği acıyı görmemek için gözlerini ondan çekti ve kapıya baktı.

"Buranın da kapısı bitmiyor amına koyayım."diye mırıldandı Bulut.

Onu duymayacağımızı zannetmişti.Ama herkes onu duymuştu.

Ona dik dik baktığımız gören Bulut söylendi.

"Ne bakıyorsunuz ya.Doğruyu söyledim!"

Onur kapıya doğru ilerledi ve kapıyı açtı.

Koridorun içinde hiç ışık yoktu.Kapkaranlık koridora bakan Onur şaşkınlıkla yanımıza geldi.

"Işık yok nasıl göreceğiz?" Diye sordu.

Kaçış Yok!Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin