20.Bölüm(Ölüm Kalım Savaşları.)
Bu oyunun içinde olduğumuz andan beri hep acaba nasıl öleceğim diye düşünüyordum. Ama aklıma hiç derin bir yarığın içine düşüp ölmek gelmemişti!
Gökçe'nin beni bırakmasıyla geriye doğru düştüm.
Tam aşağı düşüyordum ki gördüğüm bir kayaya tutundum.
Kesik kesik nefesler alırken, başını aşağıya doğru eymiş bana bakan Gözde'ye baktım.
Kaşlarını çatmış sinirden kızarmış yüzüyle bana bakıyordu.
"Seni cadı!" diye bağırdı pis yılan.
Aşağı doğru bakmaya cesaretim yoktu. Tek elimle bir kayaya tutunmuş yavaşça sallanıyordum.
Alnımdaki yara ben buradayım diye bağırıyordu resmen.
Gözde kendi kendine bir şeyler söyleniyordu. Elimi kayaya bastırarak bedenimi yukarı doğru attım. Ama tutunduğum kaya çatırdayınca öylece kaldım.
Kahretsin!
Acil biri gelmeliydi. Birinin beni buradan çıkarması gerekiyordu!
Senin kimsen yok Alev. Anla şunu.
Kayanın çatırdaması Gözde'yi mutlu etmişti. Gülerek aşağı doğru eğildi.
"Hadi yine şanslısın ben bir şey yapmayacağım. Burada kendin öleceksin!"
Sonra doğruldu. Adım seslerinden anladığım kadarıyla kapıya doğru yürüdü.
Çıkmadan tekrar bağırdı.
"Sana iyi eğlenceler bebeğim!"
Allah'ım... Lütfen biri gelsin. Böyle ölmek istemiyorum. Yükseklik korkum var benim.
Lütfen...
"Yardım edin!" diye bağırdım.
Gözlerimden yaşlar boşalmaya başlamıştı bile.
"Yardım edin! Buradayım!"
Diğer elimi koymaya yer aradım ama bulamadım.
Tekrardan elimi kayaya bastırarak bedenimi yukarı doğru atmayı denedim.
Başaramıyordum! Tutunduğum kaya bir daha çatırdadı.
"Yardım edin! Esila!"
Hıçkırarak ağlamaya başladım.
"Yardım edin!"
Kaya artık beni taşıyamayacak hâle gelmişti.
Düşücektim. Bu sefer beni tutacak kimse yoktu.
"Baba?"
Önündeki bisikletten başını kaldırarak bana doğru baktı gülümseyerek.
"Efendim babasının prensesi?" Dedi.
"Ya ben düşersem bisikletten? Bacağım uf olursa?"
Önümde eğilerek yanağıma bir öpücük kondurdu.
"Sana söz veriyorum ben varken asla düşmeyeceksin. Ben seni tutarım korkma."
"Söz mü?" Diye sordu küçük Alev.
"Söz." Dedi babası.
O gün onu bisikletten düşünce tuttu ama bir daha tutmadı tutamadı.
Keşke söz vermeseydin be baba. Daha az acıtırdı.
Gözlerimi sımsıkı kapattım. Kaya çatıdadı da çatırdadı. Elimin altındaki kaya düşünce elim boş kalacak düşeceğim zannettim ama öyle olmadı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaçış Yok!
Misterio / SuspensoO gün yine sıkıcı bir okul günü geçireceğimi düşünerek okula gitmiştim.Keşke o gün böyle olmasaydı da sıkıcı olsaydı. Ama keşkeler acıtır..
