10.Bölüm(İlk Elenen.)

77 11 2
                                    


Şimdi biz saklambaç oynuyoruz ya."dedi meraklı bir ifade ile Ateş.

"Son beş.."

"Evet."dedim.

"Hem bir kişi elenecek."

"Uzatma be Ateş!"

"Biz neden üç kişi aynı yere saklandık?"

"Sıfır...geliyorum!"
  
Şimdi galiba ölecektik...

Yazardan

Katil dudaklarının arasında ki sigarayı söndürdü.Elindeki çivili beyzbol sopasını döndürdü.

Oyun için hazırdı.Siyah maskesini yüzüne indirdi.Karşısındaki büyük kapıyı açtı.Ve içeri girdi.

Bu alan için çok özen göstermişti.Elinde ki sopayı duvara sürterek yürüyordu.

Kapılardan rastgele birine girdi.Acaba kimi yakalayacaktı?

Girdiği kapıda dolaplar vardı.Dolaplara sopayla vurdu.Ama kimse yoktu.

Odadan dışarı çıktı.Başka bir kapıdan içeri girdi.Karşısında iki kapı daha vardı.

Sağdaki kapının kolunu çevirdi.Bu oda da boştu.Soldaki kapıya doğru ilerledi.Tam kapıyı açacakken bir çığlık sesi duydu.

Dudakları kıvrılmıştı.Elenen belliydi.Kapının kolunu bırakıp çığlığın geldiği yere doğru yürümeye başladı.

Çok geçmeden sesin geldiği kapıyı buldu.
İçeride birisi sanki can çekişiyordu.Elinde ki sopayla kapıya vurdu.

Kapı açıldığında siyah saçlı kızı gördü.

Bir eliye bacağını tutuyordu.Öbür eliyle de ses çıkarmamak için ağzını tutuyordu.

Kız katili gördüğünde bir katile bir de elindeki çivili sopaya baktı.

Teni korkudan bembeyaz olmuştu.Elini ağzından çekerek konuştu.

"Yapma..Ne olursun..Yapma."

Katil başını hayır anlamında salladığında kızın çığlık atmaya çalışması bir oldu.

Katil hızlında elini kızın ağzına bastırdı.

Ve ölmeden önce duyacağı son kelimeyi söyledi.

"Elendin!"

                                 ✨
Kızaran gözlerimi kalan dokuz kişilerde gezdirdiğimde ölen kişinin bir yıl önce "Ben psikolog olmak istiyorum!"demesi aklıma geliyordu.

Onur bomboş bir şekilde duvarı izliyordu.

Gözde ise "Arkadaşımı geri istiyorum!"diye bağırarak ağlıyordu.

O pisliğin sesi  Gözde'nin bağırmasını yarıda kesti.

"Merhaba gençler!Kıyamam size ya.Ağlıyorsunuz.Arkadaşınız Rümeysa'yı kimsenin sevmediğine eminim.Ve artık ciddileşin o öldü!"

Gözde artık dayanamayıp yere çöktü ve ağlamaya devam etti.

"Sakin olun daha bu birinci oyun.Daha bunun ikisi var üçü var dördü var.Var da var anlayacağınız.Bu daha başlangıç!Bir kendinize gelin sonra görüşürüz."dedi katil.Ve aramızdan ayrıldı.

Gözde'nin çektiği acı çok kötüydü.

Ben de Esila'yı kaybettiğimde böyle mi olacaktı?

Yaşamak için tek sebebim Esila'dı.Ve ben onu kaybetmek istemiyordum.

Eğer Esila ölürse beni katilin öldürmesini beklemeden kendimi öldürüdüm.

Bunu bir kenara yazdım.

Kaçış Yok!Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin